Το πρώτο Στρατιωτικό Νοσοκομείο των Αθηνών οικοδομήθηκε στους νότιους πρόποδες της Ακρόπολης, μεταξύ των ετών 1834-1836, βάσει σχεδίων του Γερμανού στρατιωτικού μηχανικού βαρώνου Βίλχελμ φον Βάιλερ (Wilhelm von Weiler) και σήμερα φιλοξενεί το Κέντρο Μελετών Ακροπόλεως.
Απέναντι από την οικία του στρατηγού Μακρυγιάννη, το πρωτοποριακό κτίριο, γνωστό και ως κτίριο Βάιλερ, ξεχωρίζει για τα τοξωτά ανοίγματά του, τα οποία του προσδίδουν βυζαντινό ύφος. Ο Βάιλερ εμπνεύστηκε τη σύνθεσή του κτιρίου από τον Γερμανικό Νεορομαντισμό (Rundbogenstil), που έλαβε την ονομασία του από τέτοιου τύπου τοξωτά ανοίγματα, τα οποία αποτελούσαν βασικό χαρακτηριστικό του. Το αρχιτεκτονικό αυτό ρεύμα έκανε την εμφάνισή του στη Γερμανία του 19ου αιώνα ως απάντηση στο νεοκλασικό και το νεογοτθικό στυλ, μέσω της επιστροφής σε πρότυπα της ύστερης αρχαιότητας και του πρώιμου ρωμανικού και βυζαντινού μεσαίωνα.
Είναι ενδιαφέρον ότι το κτίριο Βάιλερ φέρει ομοιότητες με εμβληματικά κτίρια εκείνης περιόδου, όπως το Πολυτεχνείο της Καρλσρούης (Karlsruhe Polytechnische Schule), που σχεδιάστηκε το 1828 από τον πρωτοπόρο του ρεύματος του Γερμανικού Nεορομαντισμού, Χάινριχ Χουπς (Heinrich Hübsch, 1795-1863). Όπως, επίσης, η Κρατική Βιβλιοθήκη του Μονάχου (Bayerische Staatsbibliothek), που σχεδιάστηκε το 1831 από τον Φρίντριχ φον Γκέρτνερ (Friedrich von Gärtner, 1791–1847), αλλά και το Λοιμοκαθαρτήριο της Σύρου, έργο επίσης του Βάιλερ, o οποίος ανήκε στην ομάδα των τεχνικών που συνόδευσαν τον Όθωνα στην Ελλάδα.
Έναν αιώνα μετά τη λειτουργία του ως νοσοκομείο, το κτίριο Βάιλερ παραχωρήθηκε στη χωροφυλακή, ενώ αποτέλεσε πεδίο αιματηρών συγκρούσεων κατά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου 1944.
Το 1977 περιήλθε στο Υπουργείο Πολιτισμού και, αφού αποκαταστάθηκε και εν συνεχεία κινδύνευσε να κατεδαφιστεί, εντάχθηκε τελικώς στον ενιαίο χώρο που στεγάζει το νέο Μουσείο της Ακρόπολης.
