|
|
| (20 dazwischenliegende Versionen desselben Benutzers werden nicht angezeigt) |
| Zeile 1: |
Zeile 1: |
| − | [[Datei:GRIECHENLAND_WEILER_1_LK.JPG|200px|thumb|left|Στρατιωτικό Νοσοκομείο («Μακρυγιάννη»). Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | + | [[Datei:GRIECHENLAND_WEILER_1_LK.JPG|500px|thumb|left|Στρατιωτικό Νοσοκομείο («Μακρυγιάννη»). Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]{{#newBox:}} |
| − | Το πρώτο Στρατιωτικό Νοσοκομείο των Αθηνών οικοδομήθηκε απέναντι από την οικία του αγωνιστή της Επανάστασης στρατηγού Μακρυγιάννη, στους νότιους πρόποδες της Ακρόπολης, μεταξύ των ετών 1834-1836, βάσει σχεδίων του Γερμανού στρατιωτικού μηχανικού βαρώνου Wilhelm von Weiler, ο οποίος εμπνεύστηκε τη σύνθεσή του από τον Γερμανικό Νεο-Ρομαντισμό (Rundbogenstil).
| + | {{#Audio:http://lbs.goethe.de/mediawiki/images/3/36/GRIECHENLAND_ARCHITEKTUR_EL_64_POI_25.mp3|Στρατιωτικό Νοσοκομείο («Μακρυγιάννη») (2:24)|[[Datei:GRIECHENLAND_COVER_WEILER_1_LK.jpg]]||Στρατιωτικό Νοσοκομείο}}{{#newBox:articlebox}} |
| | | | |
| − | [[Datei:GRIECHENLAND_WEILER_2_LK.JPG|750px|thumb|left|Στρατιωτικό Νοσοκομείο («Μακρυγιάννη»). Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
| + | Το πρώτο Στρατιωτικό Νοσοκομείο των Αθηνών οικοδομήθηκε στους νότιους πρόποδες της Ακρόπολης, μεταξύ των ετών 1834-1836, βάσει σχεδίων του Γερμανού στρατιωτικού μηχανικού βαρώνου Βίλχελμ φον Βάιλερ (Wilhelm von Weiler) και σήμερα φιλοξενεί το Κέντρο Μελετών Ακροπόλεως. |
| | | | |
| − | Το αρχιτεκτονικό αυτό ρεύμα, που έλαβε την ονομασία του από τα τοξωτά ανοίγματα (τα οποία αποτελούσαν ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά του), έκανε την εμφάνισή του στη Γερμανία του 19ου αιώνα, ως μια απάντηση στο νεοκλασικό και το νεογοτθικό στυλ, μέσω μιας επιστροφής σε πρότυπα της ύστερης αρχαιότητας και του πρώιμου ρωμανικού και βυζαντινού μεσαίωνα. Την εποχή που ο Weiler δραστηριοποιήθηκε στην Αθήνα, το κίνημα βρισκόταν στα πρώτα του βήματα, και είναι εμφανείς οι ομοιότητές του Στρατιωτικού Νοσοκομείου στου Μακρυγιάννη με ανάλογα εμβληματικά κτίρια της ίδιας περιόδου, όπως το Πολυτεχνείο της Καρλσρούης (Karlsruhe Polytechnische Schule) που σχεδιάστηκε το 1828 από τον πρωτοπόρο του ρεύματος αυτού Heinrich Hübsch (1795-1863) και η Κρατική Βιβλιοθήκη του Μονάχου (Bayerische Staatsbibliothek) που σχεδιάστηκε το 1831 από τον Friedrich von Gärtner (1791–1847). Έχει ενδιαφέρον ωστόσο ότι αμφότερα, αν και σχεδιάστηκαν νωρίτερα, ανεγέρθηκαν παράλληλα με το κτίριο του Weiler (το μεν μεταξύ των ετών 1833-1835, το δε στο διάστημα 1832-1843).
| + | [[Datei:GRIECHENLAND_WEILER_2_LK.JPG|500px|thumb|left|Στρατιωτικό Νοσοκομείο («Μακρυγιάννη»). Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] |
| | | | |
| − | [[Datei:GRIECHENLAND_WEILER_3_LK.JPG|750px|thumb|left|Στρατιωτικό Νοσοκομείο («Μακρυγιάννη»). Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | + | Απέναντι από την οικία του στρατηγού Μακρυγιάννη, το πρωτοποριακό κτίριο, γνωστό και ως κτίριο Βάιλερ, ξεχωρίζει για τα τοξωτά ανοίγματά του, τα οποία του προσδίδουν βυζαντινό ύφος. Ο Βάιλερ εμπνεύστηκε τη σύνθεσή του κτιρίου από τον Γερμανικό Νεορομαντισμό (Rundbogenstil), που έλαβε την ονομασία του από τέτοιου τύπου τοξωτά ανοίγματα, τα οποία αποτελούσαν βασικό χαρακτηριστικό του. Το αρχιτεκτονικό αυτό ρεύμα έκανε την εμφάνισή του στη Γερμανία του 19ου αιώνα ως απάντηση στο [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82?uselang=en νεοκλασικό] και το [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%84%CE%B8%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CF%81%CF%85%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82?uselang=en νεογοτθικό] στυλ, μέσω της επιστροφής σε πρότυπα της ύστερης αρχαιότητας και του πρώιμου ρωμανικού και βυζαντινού μεσαίωνα. |
| | | | |
| − | Ο Weiler ανήκε στην ομάδα των τεχνικών που συνόδευσαν τον Όθωνα και τη Βαυαρική Αντιβασιλεία στην Ελλάδα το 1833 [*], προκειμένου να συμβάλουν στη δημιουργία των βασικών υποδομών που είχε ανάγκη η χώρα, μετά την απελευθέρωσή της. Δεν είναι διαθέσιμα επαρκή βιογραφικά του στοιχεία. Είναι γνωστό πάντως ότι, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του, πέραν του Στρατιωτικού Νοσοκομείου, πραγματοποίησε τοπογραφικές εργασίες στην Αθήνα, ενώ σχεδίασε και το κτίριο του Λοιμοκαθαρτηρίου στη Σύρο, όπου επίσης είναι εμφανής η αρχιτεκτονική άποψη με τα τοξωτά ανοίγματα.
| + | [[Datei:GRIECHENLAND_WEILER_3_LK.JPG|500px|thumb|left|Στρατιωτικό Νοσοκομείο («Μακρυγιάννη»). Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] |
| | | | |
| − | [[Datei:GRIECHENLAND_WEILER_4_LK.JPG|750px|thumb|left|Στρατιωτικό Νοσοκομείο («Μακρυγιάννη»). Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | + | Είναι ενδιαφέρον ότι το κτίριο Βάιλερ φέρει ομοιότητες με εμβληματικά κτίρια εκείνης περιόδου, όπως το Πολυτεχνείο της Καρλσρούης (Karlsruhe Polytechnische Schule), που σχεδιάστηκε το 1828 από τον πρωτοπόρο του ρεύματος του Γερμανικού Nεορομαντισμού, Χάινριχ Χουπς (Heinrich Hübsch, 1795-1863). Όπως, επίσης, η Κρατική Βιβλιοθήκη του Μονάχου (Bayerische Staatsbibliothek), που σχεδιάστηκε το 1831 από τον Φρίντριχ φον Γκέρτνερ (Friedrich von Gärtner, 1791–1847), αλλά και το Λοιμοκαθαρτήριο της Σύρου, έργο επίσης του Βάιλερ, o οποίος ανήκε στην ομάδα των τεχνικών που συνόδευσαν τον [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%8C%CE%B8%CF%89%CE%BD_%CE%91%27_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82?uselang=en Όθωνα] στην Ελλάδα. |
| | | | |
| − | Μετά από έναν αιώνα λειτουργίας ως νοσοκομείο, το κτίριο στου Μακρυγιάννη (ευρύτερα γνωστό και ως «κτίριο Βάιλερ») παραχωρήθηκε το 1930 στη χωροφυλακή και απετέλεσε, μεταξύ των άλλων, πεδίο αιματηρών συγκρούσεων κατά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου 1944.
| + | [[Datei:GRIECHENLAND_WEILER_4_LK.JPG|500px|thumb|left|Στρατιωτικό Νοσοκομείο («Μακρυγιάννη»). Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] |
| | | | |
| − | Το 1977 περιήλθε στο Υπουργείο Πολιτισμού και, αφού αποκαταστάθηκε και στη συνέχεια κινδύνευσε να κατεδαφιστεί, εντάχθηκε τελικώς στον ενιαίο χώρο που στεγάζει το νέο Μουσείο της Ακρόπολης.
| + | Έναν αιώνα μετά τη λειτουργία του ως νοσοκομείο, το κτίριο Βάιλερ παραχωρήθηκε στη χωροφυλακή, ενώ αποτέλεσε πεδίο αιματηρών συγκρούσεων κατά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου 1944. |
| | | | |
| − | {{#newBox:}}
| + | Το 1977 περιήλθε στο Υπουργείο Πολιτισμού και, αφού αποκαταστάθηκε και εν συνεχεία κινδύνευσε να κατεδαφιστεί, εντάχθηκε τελικώς στον ενιαίο χώρο που στεγάζει το νέο Μουσείο της Ακρόπολης. |
| − | ==Otto Friedrich Ludwig von Wittelsbach==
| + | [[Datei:Poi sammlung 02 el IGNORECLICK .jpg|500px|thumb|left|]]{{#newBox:listbox}} |
| − | Ο Όθων (Otto Friedrich Ludwig von Wittelsbach, 1815-1867), ήταν δευτερότοκος γιος του Βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄, ενός από τους ελάχιστους Ευρωπαίους μονάρχες που είχε υποστηρίξει εξαρχής την Ελληνική Επανάσταση του 1821 κατά της Οθωμανικής κυριαρχίας. Μετά την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Ελλάδας από τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία), οι τελευταίες επέλεξαν το 1832, κατά την Συνδιάσκεψη του Λονδίνου, τον Όθωνα ως Βασιλιά του νεοσύστατου Ελληνικού Βασιλείου.
| |
| − | | |
| − | Ο μόλις 17χρονος νέος μονάρχης αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο το 1833, συνοδευόμενος από βαυαρικά στρατεύματα. Δεδομένου ότι ήταν ανήλικος, στο διάστημα 1833-1835 επιτροπευόταν από μια τριμελή βαυαρική Αντιβασιλεία, ενώ βαυαροί αξιωματούχοι κατέλαβαν επίσης σημαντικές θέσεις στο στρατό και στην δημόσια διοίκηση (η αποκαλούμενη "Βαυαροκρατία"). Κατά την πρώτη δεκαετία, η βασιλική εξουσία ασκήθηκε χωρίς περιορισμούς (απόλυτη μοναρχία), αλλά με την Επανάσταση του 1843, ο Όθωνας εξαναγκάστηκε να δεχθεί την απομάκρυνση όλων των Βαυαρών από τον κρατικό μηχανισμό και την ψήφιση Συντάγματος, τις διατάξεις του οποίου ωστόσο επιχειρούσε, ευκαιρίας δοθείσης, να παρακάμπτει. Επί της βασιλείας του τέθηκαν οι βάσεις του νεοελληνικού κράτους, εντούτοις, παρά τις ειλικρινείς του προθέσεις έναντι της Ελλάδας και τους ρομαντικούς του οραματισμούς, ο Όθωνας φάνηκε να μην διαθέτει τις πνευματικές και πολιτικές ικανότητες που απαιτούσαν οι καιροί.
| |
| − | | |
| − | Οι αλυτρωτικές του βλέψεις για την απελευθέρωση των Ελλήνων που παρέμεναν στην Οθωμανική επικράτεια, χωρίς να μεριμνήσει για την δημιουργία προηγουμένως των κατάλληλων προϋποθέσεων, τόσο από πλευράς οργάνωσης και ανάπτυξης της χώρας, όσο και από πλευράς διπλωματικών κινήσεων, τον έφεραν σε αντιδικία με ορισμένες από τις Μεγάλες Δυνάμεις, ιδίως κατά την εποχή του Κριμαϊκού πολέμου. Συχνά επίσης ήρθε σε σύγκρουση με τους υπηκόους του, λόγω της αυταρχικής άσκησης της εξουσίας, των αυθαιρεσιών και των διώξεων των πολιτικών αντιπάλων του θρόνου. Σημαντικό εξάλλου πρόβλημα υπήρξε και η απουσία τέκνων από τον γάμο του με την πριγκίπισσα Αμαλία του Ολτεμπουργκ, απουσία που άφηνε εκκρεμές το ζήτημα της μελλοντικής διαδοχής του. Μια σειρά αιματηρών εξεγέρσεων που κατέληξαν στην Επανάσταση του 1862, τον εξανάγκασαν να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να επιστρέψει στη Βαυαρία, όπου και πέθανε πέντε χρόνια αργότερα, σε ηλικία 53 ετών.
| |
| − | | |
| − | {{#newBox:}} | |
| | ==Ενδεικτική Βιβλιογραφία== | | ==Ενδεικτική Βιβλιογραφία== |
| | Heinrich Hübsch, In welchem Style sollen wir bauen?, Karlsruhe 1828. | | Heinrich Hübsch, In welchem Style sollen wir bauen?, Karlsruhe 1828. |
| Zeile 63: |
Zeile 56: |
| | | | |
| | Μαρία Θέρμου, «Η μάχη του Μακρυγιάννη στους σοβάδες», εφημερίδα Το Βήμα, 8 Σεπτεμβρίου 2010. | | Μαρία Θέρμου, «Η μάχη του Μακρυγιάννη στους σοβάδες», εφημερίδα Το Βήμα, 8 Σεπτεμβρίου 2010. |
| − | | + | ==Σύνδεσμος== |
| − | | + | [http://odysseus.culture.gr/h/1/gh151.jsp?obj_id=3364 Κέντρο Μελετών Ακροπόλεως] |
| − | {{#newBox:}}
| |
| | ==Τοποθεσία== | | ==Τοποθεσία== |
| | <b>Στρατιωτικό Νοσοκομείο («Μακρυγιάννη»)</b><br/> | | <b>Στρατιωτικό Νοσοκομείο («Μακρυγιάννη»)</b><br/> |
| | Οδός Μακρυγιάννη 2-4<br/> | | Οδός Μακρυγιάννη 2-4<br/> |
| | Αθήνα | | Αθήνα |
