|
|
| Zeile 2: |
Zeile 2: |
| | {{#Audio:http://lbs.goethe.de/mediawiki/images/9/9a/GRIECHENLAND_ARCHITEKTUR_EL_64_POI_3.mp3|Εθνικός Κήπος (4:01)|[[Datei:GRIECHENLAND_COVER_NATIONAL_GARDEN_1_LK.jpg]]||Εθνικός Κήπος}}{{#newBox:articlebox}} | | {{#Audio:http://lbs.goethe.de/mediawiki/images/9/9a/GRIECHENLAND_ARCHITEKTUR_EL_64_POI_3.mp3|Εθνικός Κήπος (4:01)|[[Datei:GRIECHENLAND_COVER_NATIONAL_GARDEN_1_LK.jpg]]||Εθνικός Κήπος}}{{#newBox:articlebox}} |
| | | | |
| − | Στη συνοικία Χαμιδιέ (Hamidiye), ανάμεσα στους περίφημους «Πύργους», δηλαδή τις επαύλεις με τους μεγάλους κήπους των μεγαλοαστικών οικογενειών της Θεσσαλονίκης, ξεχωριστή θέση κατείχε η κατοικία της οικογένειας Φερνάντες (Fernandez).
| + | Im Hamidiye-Viertel nahm das Wohnhaus der Familie Fernandez unter den berühmten sogenannten „Türmen“, also unter den Villen mit den großen Gärten der großbürgerlichen Familien von Thessaloniki, eine besondere Stellung ein. Die Familie von Dino Joseph Fernandez-Diaz mit italienisch-jüdischen Wurzeln war eine der wichtigsten von Thessaloniki. Sie und die Familien der Modiano, Allatini und Morpurgo führten die bedeutendsten Handelshäuser der Stadt. |
| | | | |
| − | Η οικογένεια του Ντίνο Ιωσήφ Φερνάντες – Διάζ, ιταλοεβραϊκής καταγωγής, ήταν μία από τις επιφανέστερες της Θεσσαλονίκης και, μαζί με τις οικογένειες των Μοδιάνο (Modiano), Αλλατίνι (Allatini) και Μορπούργκο (Morpurgo), διατηρούσε τους σημαντικότερους εμπορικούς οίκους της πόλης. Η έπαυλη χτίστηκε το 1912 σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Αριγκόνι (P. Arrigoni), ως γαμήλιο δώρο του Ντίνο Φερνάντες προς τη σύζυγό του Μπλανς ντε Μάγιερ (Blanche de Mayer), της οποίας και πήρε το όνομα, μένοντας γνωστή ως Βίλα Μπλανς (Villa Blanche), Κάζα Μπιάνκα (Casa Bianca) ή Βίλα Φερνάντες (Villa Fernandez).
| + | Die Villa wurde 1912 nach Plänen des italienischen Architekten Pierro Arrigoni erbaut und war das Hochzeitsgeschenk von Dino Fernandez an seine Ehefrau Blanche de Mayer. Von ihr erhielt sie auch ihren Namen und wurde als Villa Blanche, Casa Bianca oder Villa Fernandez bekannt. |
| | | | |
| − | Το κτίριο είναι διώροφο και με υπερυψωμένη σοφίτα και είναι χτισμένο στο κέντρο ενός πευκόφυτου χώρου. Στην αρχιτεκτονική του χρησιμοποιούνται στοιχεία νεοκλασικιστικά και αναγεννησιακά, αλλά κυρίως της τεχνοτροπίας Αρ Νουβό (Art Nouveau) που κυριαρχούσε τότε στην Ευρώπη, τα οποία αντικατοπτρίζουν και την εξωστρέφεια των αστών της πόλης στις αρχές του εικοστού αιώνα.
| + | Das Gebäude ist zweistöckig mit einem ausgebauten Dachgeschoss und steht inmitten von Pinienbäumen. In seiner Architektur finden sich Elemente des Neoklassizismus und der Renaissance, doch vor allem des damals modernen Jugendstils, der in Europa vorherrschte, worin sich auch die Weltoffenheit der Bourgeoisie der Stadt zu Beginn des 20. Jahrhunderts widerspiegelt. Trotz des Eklektizismus, der die Architektur der Villa bestimmt, und der Elemente aus anderen Architekturströmungen ist sie im Bereich des Jugendstils anzusiedeln, da die Elemente, die Außenwände und Innenräume gliedern, wie etwa die runden Fenster, die ovalen Oberlichter, die dekorativen Friese, die Holztüren und die Beschläge, dieser neuen Stilrichtung angehören. Das eigenwillige Dach, das auf die mitteleuropäische Architektur verweist, ist ein typisches Merkmal für Arrigonis Entwürfe, das wir auch bei anderen Gebäuden von ihm in der Stadt antreffen. Die imposante Treppe der Villa, die runden Fenster und die Asymmetrie der sich überschneidenden Spitzdächer machen es zu einem der eindrucksvollsten Bauwerke der Stadt. |
| | | | |
| − | Παρά την εκλεκτικιστική διάθεση που διέπει την αρχιτεκτονική του και τα στοιχεία που αντλεί από τα άλλα αρχιτεκτονικά ρεύματα, εντάσσεται στο πλαίσιο της Αρ Νουβό (Art Nouveau). Ενδείξεις της νέας τεχνοτροπίας είναι τα στοιχεία που διαρθρώνουν τις όψεις και το εσωτερικό, όπως τα κυκλικά παράθυρα, οι ελλειπτικοί φεγγίτες, οι διακοσμητικές ταινίες, οι ξύλινες πόρτες και οι σιδεριές.
| + | Die Villa Bianca wurde nicht nur durch ihre einzigartige, reiche Architektur bekannt, sondern auch wegen der Liebesgeschichte von Aline, einer der Fernandez-Töchter. Aline lernte 1912 nach der Befreiung der Stadt den Adjutanten Spyros Alibertis, Kommandeur der 7. Division der griechischen Armee, kennen und verliebte sich in ihn. |
| | | | |
| − | Η ιδιόμορφη στέγη που παραπέμπει στη αρχιτεκτονική των κτιρίων της Κεντρικής Ευρώπης αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής του Αριγκόνι που συναντάμε και σε άλλα κτίσματά του στην πόλη. Η εντυπωσιακή σκάλα του κτιρίου, τα κυκλικά ανοίγματα και η ασυμμετρία των οξυκόρυφων στεγών που τέμνονται μεταξύ τους, το καθιστούν ένα από τα εντυπωσιακότερα κτίσματα της πόλης.
| + | Liebesbeziehungen zwischen Personen unterschiedlicher Religionsgemeinschaften wurden in der damaligen Zeit nicht ohne Weiteres akzeptiert. Gegen die Liebe der jungen Leute stellten sich der Oberrabbiner von Thessaloniki und Vertreter der Jüdischen Gemeinde und sorgten dadurch für Schlagzeilen in den damaligen Zeitungen. Trotz der Reaktionen, die es auf die Liebe des Paares gab, wie wir aus der Zeitung „To Fos“ vom 8. März 1914 erfahren, traf das Fräulein Aline unter dem Vorwand, eine befreundete Familie zu besuchen, Alibertis an der Landungsbrücke und sie bestiegen ein Dampfschiff, das sie nach Chalkida brachte. Später gab dann Alines Vater seinen Segen, das Paar kehrte nach Thessaloniki zurück und ließ sich in der Villa nieder, die nunmehr mit ihrer aufsehenerregenden Liebegeschichte fest verbunden war. |
| | | | |
| − | Η Κάζα Μπιάνκα έμεινε γνωστή όχι μόνο για τη μοναδική αρχιτεκτονική και τον πλούτο της, αλλά και για την ερωτική ιστορία μίας από τις κόρες των Φερνάντες, της Αλίν (Aline). Η Αλίν, μετά την απελευθέρωση της πόλης το 1912, γνώρισε και ερωτεύτηκε τον υπασπιστή του διοικητή της 7ης Μεραρχίας του ελληνικού στρατού Σπύρο Αλιμπέρτη. Όμως, ερωτικοί δεσμοί μεταξύ ατόμων διαφορετικών θρησκευτικών κοινοτήτων δεν γίνονταν εύκολα αποδεκτοί την περίοδο εκείνη. Ο έρωτας των νέων έγινε πρώτο θέμα στις εφημερίδες της εποχής εξαιτίας των αντιδράσεων του Αρχιρραβίνου της Θεσσαλονίκης και των εκπροσώπων της Εβραϊκής Κοινότητας.
| + | 1941 wurde die Casa Bianca während der Besatzungszeit von den Italienern und später von den Deutschen beschlagnahmt. Als die Judenverfolgungen einsetzten, musste sich das Paar Alibertis verstecken, während die Familie Fernandez nach Italien floh, wo sie jedoch 1943 von Männern der SS aufgespürt und ermordet wurde. Von der Familie überlebte nur das Paar Alibertis. |
| | | | |
| − | Παρά τις αντιδράσεις, όμως, η δεσποινίς Αλίν, όπως μας πληροφορεί η εφημερίδα «Το Φως» στις 8 Μαρτίου 1914, προφασιζόμενη ότι θα επισκεφτεί φιλική τους οικογένεια, συναντήθηκε στην αποβάθρα με τον Αλιμπέρτη και επιβιβάστηκαν σε ατμόπλοιο που τους μετάφερε στη Χαλκίδα. Αργότερα, έδωσε τη συγκατάθεσή του και ο πατέρας της Αλίν και έτσι το ζεύγος επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και εγκαταστάθηκε στην έπαυλη.
| + | Nach Alines Tod 1965 hatte das Gebäude wechselnde Eigentümer, der Name aber blieb. In den 1960er Jahren war dort ein Kindergarten untergebracht, und nachdem man das Gebäude eine Zeitlang aufgegeben hatte, wurde es 1994-1997 restauriert und dient der Stadt Thessaloniki heute als Ausstellungsraum. |
| | | | |
| − | Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, η Κάζα Μπιάνκα επιτάχθηκε από τους Ιταλούς και αργότερα από τους Γερμανούς. Όταν ξεκίνησαν οι διωγμοί των Εβραίων, το ζεύγος Αλιμπέρτη αναγκάστηκε να κρυφτεί, ενώ η οικογένεια Φερνάντες κατέφυγε στην Ιταλία, όπου, όμως, το 1943 ανακαλύφτηκαν από άνδρες των Ες-Ες και δολοφονήθηκαν. Από την οικογένεια επέζησε μόνο το ζεύγος Αλιμπέρτη.
| + | ==Standort== |
| − | | |
| − | Το 1965, μετά το θάνατο της Αλίν, το κτίριο πέρασε σε νέους ιδιοκτήτες, αλλά η ονομασία του παρέμεινε ίδια. Στη δεκαετία του 1960, στο κτίριο στεγάστηκε νηπιαγωγείο και αφού για ένα διάστημα εγκαταλείφθηκε, μεταξύ 1994-1997 αναστηλώθηκε και σήμερα χρησιμοποιείται ως εκθεσιακός χώρος του Δήμου Θεσσαλονίκης.
| |
| − | | |
| − | ==Τοποθεσία== | |
| | <b>Casa Bianca</b><br/> | | <b>Casa Bianca</b><br/> |
| − | Λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας 214<br/>
| + | Vasilissis-Olgas-Boulevard 214<br/> |
| − | Θεσσαλονίκη
| + | Thessaloniki |
