|
|
| Zeile 1: |
Zeile 1: |
| | [[Datei:GRIECHENLAND_CHEMIELABOR_1.jpg|180px|thumb|left|TODO © TODO]] | | [[Datei:GRIECHENLAND_CHEMIELABOR_1.jpg|180px|thumb|left|TODO © TODO]] |
| − | Το Χημείο του Πανεπιστημίου Αθηνών υπήρξε το πρώτο σύγχρονο επιστημονικό χημείο του Ελληνικού κράτους. Οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1887-1889, βάσει προγενεστέρων σχεδίων του αρχιτέκτονα Ernst Ziller, τα οποία είχαν ελεγχθεί και εγκριθεί από τον αρχιτέκτονα Edmund Zastrau και τον χημικό August Wilhelm von Hofmann.
| + | Η Ευαγγελική Εκκλησία του Χριστού (Christuskirche zu Athen/ Evangelische Kirche Deutscher Sprache in Griechenland), που εξυπηρετεί τις θρησκευτικές ανάγκες της Γερμανόφωνης Λουθηρανικής κοινότητας της Αθήνας, βρίσκεται στη συμβολή των οδών Σίνα και Οίτης, στους πρόποδες του Λυκαβηττού. |
| | | | |
| − | Ο Ernst Ziller (Ερνέστος Τσίλλερ, 1837-1923) υπήρξε Γερμανός αρχιτέκτονας που δραστηριοποιήθηκε στην Ελλάδα κατά το δεύτερο μισό του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα.[*] Εκκινώντας από το νεοκλασικό πρότυπο, όπως αυτό εγκλιματίστηκε στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, το συνδύασε ευρηματικά με στοιχεία της Ιταλικής νέο-αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής παράδοσης, με το Γερμανικό μπαρόκ, με νέο-βυζαντινές, νέο-γοτθικές και νέο-ρωμανικές επιρροές, ακόμη και με πινελιές Art Nouveau (σε τελευταία του έργα), στο πνεύμα ενός ιδιαίτερου εκλεκτικισμού, που έδωσε την σφραγίδα του στην ελληνική πρωτεύουσα και επέδρασε ευρύτερα δημιουργώντας «σχολή», με αποτέλεσμα αυτό που χαρακτηρίζουμε ως η «Αθήνα του Ziller».
| + | [[Datei:GRIECHENLAND_CHEMIELABOR_2.jpg|750px|thumb|left|TODO © TODO]] |
| | + | Πρόκειται για ένα μονόκλιτο ναό που ανεγέρθηκε μεταξύ των ετών 1931-1934, αντιπροσωπευτικό δείγμα του αρχιτεκτονικού ρεύματος της «Νέας Αντικειμενικότητας» (Neue Sachlichkeit), σε συνδυασμό με την μοντερνιστική τεχνοτροπία του Bauhaus. Βασικές παράμετροι αυτών των συγγενών κινημάτων (που άνθισαν στην Ευρώπη του μεσοπολέμου, με επίκεντρο την Γερμανία) είναι οι αδρές γεωμετρικές μορφές ενός δυναμικού φονξιοναλισμού, χωρίς περιττά στολίδια και με καθαρές γραμμές. |
| | + | |
| | + | [[Datei:GRIECHENLAND_CHEMIELABOR_2.jpg|750px|thumb|left|TODO © TODO]] |
| | + | Τα στοιχεία αυτά χαρακτηρίζουν κατεξοχήν τον ναό της οδού Σίνα, από την εξωτερική του όψη, ως τα στασίδια, τον άμβωνα, τα φωτιστικά και τα παράθυρα, συνθέτοντας ένα μοναδικό στην Ελλάδα συνολικό μνημείο του Bauhaus. |
| | | | |
| − | Ο August Wilhelm von Hofmann (1818-1892) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Γερμανούς χημικούς του 19ου αιώνα, δημιουργός των πρώτων υποδειγματικών πειραματικών εργαστηρίων στο Βασιλικό Κολλέγιο Χημείας του Λονδίνου και στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, ενώ ο Γερμανός αρχιτέκτονας Edmund Zastrau είναι κυρίως γνωστός για τον σχεδιασμό του Ινστιτούτου Χημείας και Φυσιολογίας του Βερολίνου (Chemisch-physiologischen Institut).
| |
| | | | |
| | [[Datei:GRIECHENLAND_CHEMIELABOR_2.jpg|750px|thumb|left|TODO © TODO]] | | [[Datei:GRIECHENLAND_CHEMIELABOR_2.jpg|750px|thumb|left|TODO © TODO]] |
| − | Έως τα τέλη του 19ου αιώνα, τα χημικά πειράματα εκτελούνταν στο υπόγειο του κεντρικού κτιρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών (επί της οδού Πανεπιστημίου 30) από τον πρώτο καθηγητή Χημείας Βαυαρό Xavier Landerer και στη συνέχεια τους καθηγητές Αλέξανδρο Βενιζέλο και Αναστάσιο Χρηστομάνο. Ο τελευταίος ήταν εκείνος που πρωτοστάτησε στην ανάδειξη της ανάγκης για τη δημιουργία ενός σύγχρονου Χημείου και επέβλεψε την ανέγερσή του.
| + | Ιδιαίτερη μνεία απαιτείται για το τεράστιο βιτρώ στο βάθος του ναού πίσω από τον άμβωνα, που απεικονίζει σκηνές από τη ζωή του Χριστού και του Αποστόλου Παύλου, συμπεριλαμβανομένης και της επίσκεψής του τελευταίου στον Άρειο Πάγο των Αθηνών. Έργο του Γερμανού καλλιτέχνη Walter von Ruckteschell (1882-1941), το βιτρώ αυτό συνδυάζει την εξπρεσιονιστική έκφραση με στοιχεία Art Nouveau. |
| | + | |
| | | | |
| − | [[Datei:GRIECHENLAND_CHEMIELABOR_3.jpg|750px|thumb|left|TODO © TODO]]
| |
| − | Το κτίριο της οδού Σόλωνος διακρίνεται για την στιβαρή λιτότητα των όψεων, με μοναδική διακόσμηση το νεοκλασικό αέτωμα που επιστέφει τους δύο ιωνικούς κίονες της εισόδου. Στο εσωτερικό ξεχωρίζουν το μεγάλο αμφιθέατρο που φωτίζεται από δύο αίθρια, καθώς και οι πρότυποι (για την εποχή τους) χώροι των εργαστηρίων. Τα επίσημα εγκαίνια του Χημείου έγιναν τον Ιανουάριο του 1890. Το 1911 το κτίριο υπέστη εκτεταμένες ζημιές από πυρκαγιά, οι οποίες αποκαταστάθηκαν το 1918, ενώ στη συνέχεια επεκτάθηκε, προκειμένου να στεγαστούν τα εργαστήρια Φυσικής, Φαρμακευτικής και Φυτολογίας. Συνέχισε να λειτουργεί αδιάκοπα επί μια εκατονταετία, εκπαιδεύοντας χιλιάδες φοιτητές έως ότου, το 1990, τα εργαστήρια μετεγκαταστάθηκαν στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου.
| |
| | | | |
| − | [[Datei:GRIECHENLAND_CHEMIELABOR_4.jpg|750px|thumb|left|TODO © TODO]]
| |
| − | Στο «Παλαιό Χημείο» (όπως χαρακτηρίζεται πλέον το κτίριο της οδού Σόλωνος), μετά την ανακαίνισή του στις αρχές του 21ου αιώνα, στεγάζεται το Μουσείο Φυσικών Επιστημών και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου.
| |
| − | {{#newBox:}}
| |
| − | ==Ernst Ziller==
| |
| − | Ο Ernst Ziller (1837-1923) γεννήθηκε στο Serkowitz (σημερινό Radebeul) της Σαξονίας, γόνος μιας οικογένειας με παράδοση στην αρχιτεκτονική και την εργολαβία οικοδομών. Μετά τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δρέσδης (Akademie der Bildenden Künste zu Dresden), πήγε στη Βιέννη, όπου εργάστηκε στο γραφείο του διάσημου ήδη τότε Δανού νεοκλασικιστή αρχιτέκτονα Theophil Hansen, τον οποίο συνόδευσε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1861, προκειμένου να επιβλέψει την οικοδομή της Ακαδημίας Αθηνών, μελετώντας παράλληλα τα μνημεία της αρχαιοελληνικής και βυζαντινής τέχνης. Μετά από μια διακοπή (1864-1868), κατά τη διάρκεια της οποίας σπούδασε εκ του σύνεγγυς την Ιταλική αρχιτεκτονική, ο Ziller επέστρεψε στην Αθήνα, όπου συνέχισε να επιβλέπει την εκτέλεση σχεδίων του Hansen, ενώ από τις αρχές της δεκαετίας του 1870 ξεκίνησε και τις δικές του εργασίες, οι οποίες συνεχίστηκαν για τα επόμενα 50 χρόνια. Υπολογίζεται ότι ο Ziller σχεδίασε εκατοντάδες κτίρια, κυρίως στην Αθήνα (αλλά και αλλού), τα περισσότερα από τα οποία δεν υπάρχουν πλέον, θύματα της άναρχης οικοδομικής ανάπτυξης του δευτέρου μισού του 20ου αιώνα. Διατηρούνται όμως αρκετά, τα οποία (σε συνδυασμό και με το διασωζόμενο αρχείο των σχεδίων του) αποτυπώνουν επαρκώς την εξέλιξη των αρχιτεκτονικών του προσανατολισμών.
| |
| | {{#newBox:}} | | {{#newBox:}} |
| | ==Ενδεικτική Βιβλιογραφία== | | ==Ενδεικτική Βιβλιογραφία== |
| − | Jacob Volhard, Emil Fischer, August Wilhelm von Hofmann: Ein Lebensbild, Berlin 1902.
| + | Adolf Behne, Der Moderne Zweckbau, Βιέννη & Βερολίνο 1926. |
| − | | |
| − | Hans Hermann Russack, Deutsche bauen in Athen, Βερολίνο 1942.
| |
| − | | |
| − | Μιχαήλ Στεφανίδης, Εκατονταετηρίς 1837-1937: Ιστορία της Φυσικομαθηματικής Σχολής, 2 τόμοι, Αθήνα 1948-1952.
| |
| − | | |
| − | John J. Beer, «A. W. Hofmann and the Founding of the Royal College of Chemistry», Journal of Chemical Education 37 (1960).
| |
| − |
| |
| − | «175 Jahre Veterinärmedizinische Fakultät Berlin, 1790-1965», Wissenschaftliche Zeitschrift der Humboldt-Universitat zu Berlin (1965/ Sonderband.
| |
| | | | |
| − | Δημήτριος Παπαστάμου, Ερνέστος Τσίλλερ – Προσπάθεια Μονογραφίας, Αθήνα 1973.
| + | Siegfried Mackroth, Das Deutschtum in Griechenland, Στουτγάρδη 1930. |
| | | | |
| − | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κατάλογος Έκθεσης Ενθυμημάτων «1837-1987: Εκατόν Πενήντα Χρόνια», Αθήνα 1987.
| + | Edith Bloem, Der Bildhauer Walter von Ruckteschell, Braunschweig 1933. |
| | | | |
| − | Friedbert Ficker, Gert Morzinek, Barbara Mazurek, Ernst Ziller: Ein sächsischer Architekt und Bauforscher in Griechenland - Die Familie Ziller, Lindenberg im Allgäu 2003.
| + | O. Stollberg (εκδ.), Wir Deutsche in der Welt, Βερολίνο 1939. |
| | | | |
| − | Maro Kardamitsi-Adami, Manos Biris, Neoclassical architecture in Greece, Los Angeles 2004.
| + | Britta Wellnitz, Deutsche evangelische Gemeinden im Ausland: Ihre Entstehungsgeschichte und die Entwicklung ihrer Rechtsbeziehungen zur Evangelischen Kirche in Deutschland, Tübingen 2003. |
| | | | |
| − | Maro Kardamitsi-Adami, Classical Revival: The Architecture of Ernst Ziller 1837–1923, Αθήνα 2006.
| + | Peter Schneck, «Vom Askari zum New Negro: Alain Locke und Walter von Ruckteschell», Amerikastudien 51 (2006). |
| | | | |
| − | Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη, Γιώργης Γερόλυμπος, Έρνστ Τσίλλερ 1837-1923: Η τέχνη του κλασικού, Αθήνα, 2006.
| + | Magdalena Droste, Bauhaus 1919-1933, Köln 2013. |
| | | | |
| − | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Σχολή Θετικών Επιστημών, Οδηγός σπουδών του Τμήματος Φυσικής, Αθήνα 2008.
| + | Gerburg Tsekouras, «Das Grosse Glasfenster in der Christuskirche zu Athen», αναρτημένο στην ιστοσελίδα του ναού |
| | {{#newBox:}} | | {{#newBox:}} |
| | ==Επικοινωνία== | | ==Επικοινωνία== |
| − | <b>Παλαιό Χημείο Πανεπιστημίου Αθηνών</b><br/> | + | <b>Ευαγγελική Εκκλησία του Χριστού</b><br/> |
| − | Σόλωνος 104<br/>
| + | Σίνα 68<br/> |
| | Αθήνα | | Αθήνα |
| | {{#newBox:}} | | {{#newBox:}} |
| | ==Συνδέσεις== | | ==Συνδέσεις== |
| − | *[http://www.uoa.gr/to-panepistimio/moyseia/fysikon-episthmon-kai-texnologias.html Μουσείο Φυσικών Επιστημών και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου] | + | *[http://www.evluthathens.ekathen.org/ Evangelische Kirche Deutscher Sprache in Griechenland] |
Η Ευαγγελική Εκκλησία του Χριστού (Christuskirche zu Athen/ Evangelische Kirche Deutscher Sprache in Griechenland), που εξυπηρετεί τις θρησκευτικές ανάγκες της Γερμανόφωνης Λουθηρανικής κοινότητας της Αθήνας, βρίσκεται στη συμβολή των οδών Σίνα και Οίτης, στους πρόποδες του Λυκαβηττού.
Πρόκειται για ένα μονόκλιτο ναό που ανεγέρθηκε μεταξύ των ετών 1931-1934, αντιπροσωπευτικό δείγμα του αρχιτεκτονικού ρεύματος της «Νέας Αντικειμενικότητας» (Neue Sachlichkeit), σε συνδυασμό με την μοντερνιστική τεχνοτροπία του Bauhaus. Βασικές παράμετροι αυτών των συγγενών κινημάτων (που άνθισαν στην Ευρώπη του μεσοπολέμου, με επίκεντρο την Γερμανία) είναι οι αδρές γεωμετρικές μορφές ενός δυναμικού φονξιοναλισμού, χωρίς περιττά στολίδια και με καθαρές γραμμές.
Τα στοιχεία αυτά χαρακτηρίζουν κατεξοχήν τον ναό της οδού Σίνα, από την εξωτερική του όψη, ως τα στασίδια, τον άμβωνα, τα φωτιστικά και τα παράθυρα, συνθέτοντας ένα μοναδικό στην Ελλάδα συνολικό μνημείο του Bauhaus.
Ιδιαίτερη μνεία απαιτείται για το τεράστιο βιτρώ στο βάθος του ναού πίσω από τον άμβωνα, που απεικονίζει σκηνές από τη ζωή του Χριστού και του Αποστόλου Παύλου, συμπεριλαμβανομένης και της επίσκεψής του τελευταίου στον Άρειο Πάγο των Αθηνών. Έργο του Γερμανού καλλιτέχνη Walter von Ruckteschell (1882-1941), το βιτρώ αυτό συνδυάζει την εξπρεσιονιστική έκφραση με στοιχεία Art Nouveau.
