Griechenland:Μέγαρο Δεληγεώργη: Unterschied zwischen den Versionen

Aus goethe.de
Wechseln zu: Navigation, Suche
(Die Seite wurde neu angelegt: „[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_1_LK.jpg|200px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © …“)
 
Zeile 1: Zeile 1:
 
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_1_LK.jpg|200px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
 
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_1_LK.jpg|200px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
−
Το τριώροφο μέγαρο μεταξύ των οδών Πινδάρου, Ακαδημίας και Κανάρη, οικοδομήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1880, κατά την Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη, ή το αργότερο το 1890, όπως πιθανολογεί ο Κώστας Μπίρης, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ernst Ziller.
 
  
−
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_2_LK.jpg|750px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
+
Επιβλητικό έργο της ώριμης περιόδου του Ziller, το τριώροφο μέγαρο ανεγέρθηκε, πιθανότατα το 1890, για λογαριασμό του πολιτικού και δημοσιογράφου Λεωνίδα Δεληγεώργη (1840-1928), αδελφό του έξι φορές πρωθυπουργού της Ελλάδος, Επαμεινώνδα Δεληγεώργη (1829-1879).
  
−
Ο Ernst Ziller (Ερνέστος Τσίλλερ, 1837-1923) υπήρξε Γερμανός αρχιτέκτονας που δραστηριοποιήθηκε στην Ελλάδα κατά το δεύτερο μισό του 19ου  και τις αρχές του 20ου αιώνα.[*] Εκκινώντας από το νεοκλασικό πρότυπο, όπως αυτό εγκλιματίστηκε στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, το συνδύασε ευρηματικά με στοιχεία της Ιταλικής νέο-αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής παράδοσης, με το Γερμανικό μπαρόκ, με νέο-βυζαντινές, νέο-γοτθικές και νέο-ρωμανικές επιρροές, ακόμη και με πινελιές Art Nouveau, στο πνεύμα ενός ιδιαίτερου εκλεκτικισμού, που έδωσε την σφραγίδα του στην ελληνική πρωτεύουσα και επέδρασε ευρύτερα δημιουργώντας «σχολή», με αποτέλεσμα αυτό που χαρακτηρίζουμε ως η «Αθήνα του Ziller».
+
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_2_LK.jpg|500px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
  
−
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_3_LK.jpg|750px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
+
Το μέγαρο χρησίμευσε αρχικά ως οικία των αδελφών Δεληγεώργη, οι οποίοι μαζί πρωτοστάτησαν στο κίνημα εναντίον του Όθωνα στις αρχές της δεκαετίας του 1860 και υπέστησαν διώξεις.
  
−
Το συγκεκριμένο κτίριο της οδού Ακαδημίας ανεγέρθηκε για λογαριασμό του πολιτικού και δημοσιογράφου Λεωνίδα Δεληγεώργη (1840-1928), ο οποίος είχε πρωτοστατήσει στο κίνημα εναντίον του Όθωνα στις αρχές της δεκαετίας του 1860 και είχε υποστεί διώξεις, μαζί με τον αδελφό του Επαμεινώνδα Δεληγιώργη (κατόπιν πρωθυπουργό).  
+
Το κτίριο συνδυάζει με εξαιρετική μαεστρία στοιχεία της αναγέννησης, όπως η μαρμάρινη σκάλα και το εντυπωσιακό πρόπυλο με τα τοξωτά ανοίγματα, με χαρακτηριστικά του νεοκλασικισμού, όπως τα απλούστερα υπέρθυρα και οι παραστάδες που πλαισιώνουν τα ανοίγματά του ορόφου. Στο ισόγειο, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, βρίσκονταν οι χώροι υποδοχής και το γραφείο, στον όροφο τα υπνοδωμάτια και στο υπόγειο το μαγειρείο, το κελάρι και τα διαμερίσματα του προσωπικού.  
  
−
Πρόκειται για ένα δείγμα εκλεκτικιστικού ρυθμού, με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τα τόξα που επιστέφουν τα παράθυρα του πρώτου ορόφου και το εντυπωσιακό υπερυψωμένο πρόπυλο της κυρίας εισόδου, τα οποία αποτελούν νέο-αναγεννησιακό στοιχείο, που ταυτόχρονα υποδηλώνει και μια πρώιμη εκδήλωση του πρωτοεμφανιζόμενου τότε στυλ Art Nouveau. Αντίθετα, ο δεύτερος όροφος κινείται σε μια περισσότερο νεοκλασική γραμμή, με τα απλούστερα υπέρθυρα και τις παραστάδες που πλαισιώνουν τα ανοίγματά του.  
+
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_3_LK.jpg|500px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
  
−
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_4_LK.jpg|750px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
+
Μεταπολεμικά, στο κτίριο δημιουργήθηκε το «Μικρό Θέατρο Τσέπης», που στέγασε ορισμένες πρωτοποριακές θεατρικές ομάδες, όπως τη «Νέα Σκηνή» του Κωστή Λειβαδέα και το «Πειραματικό Θέατρο» της Μαριέττας Ριάλδη στα πρώτα του βήματα. Το 1963 άλλαξε χέρια κι από τους κληρονόμους του Λεωνίδα Δεληγιάννη πέρασε στο Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων κι από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 φιλοξένησε, για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, την «Ταινιοθήκη της Ελλάδος» και το «Μουσείο Κινηματογράφου».  
  
−
Μεταπολεμικά στο κτίριο δημιουργήθηκε το «Μικρό Θέατρο Τσέπης», που στέγασε ορισμένες πρωτοποριακές θεατρικές ομάδες (όπως τη «Νέα Σκηνή» του Κωστή Λειβαδέα και το «Πειραματικό Θέατρο» της Μαριέττας Ριάλδη στα πρώτα του βήματα), ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 φιλοξενήθηκε εκεί, για πάνω από τρεις δεκαετίες, η «Ταινιοθήκη της Ελλάδος» και το «Μουσείο Κινηματογράφου». Μετά την πυρκαγιά το 1997 (που προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στον δεύτερο όροφο και το δώμα) το κτίριο αποκαταστάθηκε και ανακαινίστηκε μεταξύ των ετών 2009-2014, από το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων, στο οποίο ανήκει.
+
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_4_LK.jpg|500px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
 +
 
 +
Ωστόσο, λίγο έλειψε να κατεδαφιστεί στα χρόνια της Δικτατορίας, όταν το Ταμείο θέλησε να αξιοποιήσει το προνομιακής θέσης οικόπεδο, οικοδομώντας στη θέση του Μεγάρου Δεληγεώργη κτίριο γραφείων, αντίστοιχο των υπολοίπων που κυριαρχούν επί της οδού Ακαδημίας, πρόθεση που ευτυχώς δεν υλοποιήθηκε. Μετά από πυρκαγιά που προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στον δεύτερο όροφο και το δώμα το 1997, το κτίριο αποκαταστάθηκε και ανακαινίστηκε μεταξύ των ετών 2009-2014.
  
 
{{#newBox:}}
 
{{#newBox:}}

Version vom 17. Mai 2016, 14:43 Uhr

Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Επιβλητικό έργο της ώριμης περιόδου του Ziller, το τριώροφο μέγαρο ανεγέρθηκε, πιθανότατα το 1890, για λογαριασμό του πολιτικού και δημοσιογράφου Λεωνίδα Δεληγεώργη (1840-1928), αδελφό του έξι φορές πρωθυπουργού της Ελλάδος, Επαμεινώνδα Δεληγεώργη (1829-1879).

Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Το μέγαρο χρησίμευσε αρχικά ως οικία των αδελφών Δεληγεώργη, οι οποίοι μαζί πρωτοστάτησαν στο κίνημα εναντίον του Όθωνα στις αρχές της δεκαετίας του 1860 και υπέστησαν διώξεις.

Το κτίριο συνδυάζει με εξαιρετική μαεστρία στοιχεία της αναγέννησης, όπως η μαρμάρινη σκάλα και το εντυπωσιακό πρόπυλο με τα τοξωτά ανοίγματα, με χαρακτηριστικά του νεοκλασικισμού, όπως τα απλούστερα υπέρθυρα και οι παραστάδες που πλαισιώνουν τα ανοίγματά του ορόφου. Στο ισόγειο, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, βρίσκονταν οι χώροι υποδοχής και το γραφείο, στον όροφο τα υπνοδωμάτια και στο υπόγειο το μαγειρείο, το κελάρι και τα διαμερίσματα του προσωπικού.

Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Μεταπολεμικά, στο κτίριο δημιουργήθηκε το «Μικρό Θέατρο Τσέπης», που στέγασε ορισμένες πρωτοποριακές θεατρικές ομάδες, όπως τη «Νέα Σκηνή» του Κωστή Λειβαδέα και το «Πειραματικό Θέατρο» της Μαριέττας Ριάλδη στα πρώτα του βήματα. Το 1963 άλλαξε χέρια κι από τους κληρονόμους του Λεωνίδα Δεληγιάννη πέρασε στο Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων κι από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 φιλοξένησε, για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, την «Ταινιοθήκη της Ελλάδος» και το «Μουσείο Κινηματογράφου».

Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Ωστόσο, λίγο έλειψε να κατεδαφιστεί στα χρόνια της Δικτατορίας, όταν το Ταμείο θέλησε να αξιοποιήσει το προνομιακής θέσης οικόπεδο, οικοδομώντας στη θέση του Μεγάρου Δεληγεώργη κτίριο γραφείων, αντίστοιχο των υπολοίπων που κυριαρχούν επί της οδού Ακαδημίας, πρόθεση που ευτυχώς δεν υλοποιήθηκε. Μετά από πυρκαγιά που προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στον δεύτερο όροφο και το δώμα το 1997, το κτίριο αποκαταστάθηκε και ανακαινίστηκε μεταξύ των ετών 2009-2014.

Ernst Ziller

Ο Ernst Ziller (1837-1923) γεννήθηκε στο Serkowitz (σημερινό Radebeul) της Σαξονίας, γόνος μιας οικογένειας με παράδοση στην αρχιτεκτονική και την εργολαβία οικοδομών. Μετά τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δρέσδης (Akademie der Bildenden Künste zu Dresden), πήγε στη Βιέννη, όπου εργάστηκε στο γραφείο του διάσημου ήδη τότε Δανού νεοκλασικιστή αρχιτέκτονα Theophil Hansen, τον οποίο συνόδευσε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1861, προκειμένου να επιβλέψει την οικοδομή της Ακαδημίας Αθηνών, μελετώντας παράλληλα τα μνημεία της αρχαιοελληνικής και βυζαντινής τέχνης. Μετά από μια διακοπή (1864-1868), κατά τη διάρκεια της οποίας σπούδασε εκ του σύνεγγυς την Ιταλική αρχιτεκτονική, ο Ziller επέστρεψε στην Αθήνα, όπου συνέχισε να επιβλέπει την εκτέλεση σχεδίων του Hansen, ενώ από τις αρχές της δεκαετίας του 1870 ξεκίνησε και τις δικές του εργασίες, οι οποίες συνεχίστηκαν για τα επόμενα 50 χρόνια. Υπολογίζεται ότι ο Ziller σχεδίασε εκατοντάδες κτίρια, κυρίως στην Αθήνα (αλλά και αλλού), τα περισσότερα από τα οποία δεν υπάρχουν πλέον, θύματα της άναρχης οικοδομικής ανάπτυξης του δευτέρου μισού του 20ου αιώνα. Διατηρούνται όμως αρκετά, τα οποία (σε συνδυασμό και με το διασωζόμενο αρχείο των σχεδίων του) αποτυπώνουν επαρκώς την εξέλιξη των αρχιτεκτονικών του προσανατολισμών. Προκειμένου να τιμηθεί η συμβολή του Ziller στην αρχιτεκτονική εξέλιξη της Αθήνας, το όνομά του δόθηκε σε μια πάροδο της οδού Καυταντζόγλου (Πατήσια).

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Hans Hermann Russack, Deutsche bauen in Athen, Βερολίνο 1942.

«Η Μαριέττα Ριάλδη για το Θέατρο Τσέπης», εφημερίδα Τα Νέα, 29 Αυγούστου 1963.

«Τρεις επίσημες πρώτες στο ‘Μικρό Θέατρο’», εφημερίδα Τα Νέα, 8 Ιανουαρίου 1964.

Άγγελος Τερζάκης, «’Έξω από τα δόντια’ (‘Μικρό Θέατρο’)», εφημερίδα Το Βήμα, 15 Ιανουαρίου 1964.

«Ενθαρρυντικό ξεκίνημα για τους φίλους του καλού κινηματογράφου: προβολές και ταινίες της Ταινιοθήκης της Ελλάδος», εφημερίδα Το Βήμα, 27 Οκτωβρίου 1965.

Ιωάννης Τραυλός, Νεοκλασική αρχιτεκτονική στην Ελλάδα, Αθήνα 1967.

Στέλιος Β. Σκοπελίτης, Νεοκλασικά σπίτια της Αθήνας και του Πειραιά, Αθήνα 2η έκδ. 1981.

Δημήτρης Φιλιππίδης, Η ζωή και το έργο του αρχιτέκτονα Λύσανδρου Καυταντζόγλου (1811-1885), Αθήνα 1995.

Κώστας Η. Μπίρης, Αι Αθήναι από του 19ου εις τον 20ον αιώνα, Αθήνα 3η έκδ. 1996.

«Η Ταινιοθήκη στις φλόγες», εφημερίδα Τα Νέα, 15 Απριλίου 1997.

Friedbert Ficker, Gert Morzinek, Barbara Mazurek, Ernst Ziller: Ein sächsischer Architekt und Bauforscher in Griechenland - Die Familie Ziller, Lindenberg im Allgäu 2003.

Maro Kardamitsi-Adami, Classical Revival: The Architecture of Ernst Ziller 1837–1923, Athens 2006.

Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη, Γιώργης Γερόλυμπος, Έρνστ Τσίλλερ 1837-1923: Η τέχνη του κλασικού, Αθήνα, 2006.

Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων, Ετήσια Έκθεση 2010, Αθήνα 2011.

Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων, Ετήσια Έκθεση 2012-2013, Αθήνα 2014.


Τοποθεσία

Μέγαρο Δεληγεώργη
Oδός Ακαδημίας & Κανάρη 1
Αθήνα

Abgerufen von „http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php?title=Griechenland:Μέγαρο_Δεληγεώργη&oldid=6742“