Griechenland:Οικία Δεκόζη-Βούρου: Unterschied zwischen den Versionen
Zeile 1: | Zeile 1: | ||
[[Datei:GRIECHENLAND_VOUROU_1_LK.jpg|200px|thumb|left|Οικία Δεκόζη-Βούρου. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | [[Datei:GRIECHENLAND_VOUROU_1_LK.jpg|200px|thumb|left|Οικία Δεκόζη-Βούρου. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | ||
− | Από τις πρώτες νέες οικίες της απελευθερωμένης Αθήνας και για κάποιο διάστημα στέγη των βασιλέων Όθωνα και Αμαλίας, η οικία Δεκόζη- Βούρου χτίστηκε μεταξύ των ετών 1833-1834, βάσει σχεδίων των αρχιτεκτόνων Joseph Hoffer και Gustav Adolf Lüders. | + | Από τις πρώτες νέες οικίες της απελευθερωμένης Αθήνας και για κάποιο διάστημα στέγη των βασιλέων [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%8C%CE%B8%CF%89%CE%BD_%CE%91%27_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82?uselang=el Όθωνα] και Αμαλίας, η οικία Δεκόζη- Βούρου χτίστηκε μεταξύ των ετών 1833-1834, βάσει σχεδίων των αρχιτεκτόνων Joseph Hoffer και Gustav Adolf Lüders. |
[[Datei:GRIECHENLAND_VOUROU_4_LK.jpg|500px|thumb|left|Οικία Δεκόζη-Βούρου. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | [[Datei:GRIECHENLAND_VOUROU_4_LK.jpg|500px|thumb|left|Οικία Δεκόζη-Βούρου. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | ||
Zeile 22: | Zeile 22: | ||
==Joseph Hoffer== | ==Joseph Hoffer== | ||
Ο Joseph Hoffer, καταγόμενος από το Arad (τότε περιοχή της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, σήμερα στο Ρουμανικό έδαφος), είχε σπουδάσει στο Πολυτεχνείο της Βιέννης (Kaiserlich-Königlich Polytechnische Institut in Wien) και δραστηριοποιήθηκε στην Αθήνα μεταξύ των ετών 1833-1838. Ως στέλεχος των Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Υπουργείου Εσωτερικών, εργάστηκε για λογαριασμό της κυβέρνησης σε διάφορα έργα, μεταξύ των οποίων σε τοπογραφικές μελέτες της Αθήνας και του Πειραιά, στην ανοικοδόμηση της νέας Σπάρτης, στο σχεδιασμό κρατικών κτιρίων (όπως το βασιλικό τυπογραφείο), αλλά ανέλαβε και ιδιωτικές οικοδομές. Παράλληλα πραγματοποίησε πρωτοποριακές έρευνες στην αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική, κυρίως στην Ακρόπολη. | Ο Joseph Hoffer, καταγόμενος από το Arad (τότε περιοχή της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, σήμερα στο Ρουμανικό έδαφος), είχε σπουδάσει στο Πολυτεχνείο της Βιέννης (Kaiserlich-Königlich Polytechnische Institut in Wien) και δραστηριοποιήθηκε στην Αθήνα μεταξύ των ετών 1833-1838. Ως στέλεχος των Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Υπουργείου Εσωτερικών, εργάστηκε για λογαριασμό της κυβέρνησης σε διάφορα έργα, μεταξύ των οποίων σε τοπογραφικές μελέτες της Αθήνας και του Πειραιά, στην ανοικοδόμηση της νέας Σπάρτης, στο σχεδιασμό κρατικών κτιρίων (όπως το βασιλικό τυπογραφείο), αλλά ανέλαβε και ιδιωτικές οικοδομές. Παράλληλα πραγματοποίησε πρωτοποριακές έρευνες στην αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική, κυρίως στην Ακρόπολη. | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
{{#newBox:}} | {{#newBox:}} | ||
==Amalie Marie Friederike von Oldenburg== | ==Amalie Marie Friederike von Oldenburg== | ||
− | Η Αμαλία (Amalie Marie Friederike von Oldenburg, 1818-1875), ήταν κόρη του Μεγάλου Δούκα Παύλου Φρειδερίκου Αύγουστου του Όλντενμπουργκ, η οποία σε ηλικία 18 ετών παντρεύτηκε τον Βασιλιά Όθωνα και ήρθε στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 1837. Φύση ζωηρή και πνεύμα διεισδυτικό, έδειξε ενδιαφέρον για τη νέα της πατρίδα και πιστώνεται, μεταξύ άλλων, με την δημιουργία του κήπου των ανακτόρων (σήμερα Εθνικού Κήπου) και του κτήματος της Επταλόφου στο Ίλιον (Πύργος Βασιλίσσης), που παραμένουν δύο από τους σημαντικότερους πνεύμονες πρασίνου της Αττικής. Η Επανάσταση του 1843 τερμάτισε την ανέμελη περίοδο της ζωής της και έστρεψε το ενδιαφέρον της στην πολιτική, αποκαλύπτοντας αξιοσημείωτες ικανότητες σε αυτό τον τομέα. Η θεληματική της προσωπικότητα, οι πολιτικές της παρεμβάσεις και ο αυταρχισμός της προκάλεσαν ωστόσο στο θρόνο περισσότερα προβλήματα απ' όσα έλυσαν, με αποτέλεσμα να στοχοποιηθεί ιδιαίτερα από το αντιμοναρχικό κίνημα, με αποκορύφωμα την απόπειρα κατά της ζωής της, το 1861. Μετά την Επανάσταση του 1862 ακολούθησε τον σύζυγό της στη Βαυαρία, όπου και πέθανε σε ηλικία 58 ετών. | + | Η Αμαλία (Amalie Marie Friederike von Oldenburg, 1818-1875), ήταν κόρη του Μεγάλου Δούκα Παύλου Φρειδερίκου Αύγουστου του Όλντενμπουργκ, η οποία σε ηλικία 18 ετών παντρεύτηκε τον [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%8C%CE%B8%CF%89%CE%BD_%CE%91%27_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82?uselang=el Βασιλιά Όθωνα] και ήρθε στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 1837. Φύση ζωηρή και πνεύμα διεισδυτικό, έδειξε ενδιαφέρον για τη νέα της πατρίδα και πιστώνεται, μεταξύ άλλων, με την δημιουργία του κήπου των ανακτόρων (σήμερα Εθνικού Κήπου) και του κτήματος της Επταλόφου στο Ίλιον (Πύργος Βασιλίσσης), που παραμένουν δύο από τους σημαντικότερους πνεύμονες πρασίνου της Αττικής. Η Επανάσταση του 1843 τερμάτισε την ανέμελη περίοδο της ζωής της και έστρεψε το ενδιαφέρον της στην πολιτική, αποκαλύπτοντας αξιοσημείωτες ικανότητες σε αυτό τον τομέα. Η θεληματική της προσωπικότητα, οι πολιτικές της παρεμβάσεις και ο αυταρχισμός της προκάλεσαν ωστόσο στο θρόνο περισσότερα προβλήματα απ' όσα έλυσαν, με αποτέλεσμα να στοχοποιηθεί ιδιαίτερα από το αντιμοναρχικό κίνημα, με αποκορύφωμα την απόπειρα κατά της ζωής της, το 1861. Μετά την Επανάσταση του 1862 ακολούθησε τον σύζυγό της στη Βαυαρία, όπου και πέθανε σε ηλικία 58 ετών. |
Version vom 23. Mai 2016, 04:15 Uhr
Από τις πρώτες νέες οικίες της απελευθερωμένης Αθήνας και για κάποιο διάστημα στέγη των βασιλέων Όθωνα και Αμαλίας, η οικία Δεκόζη- Βούρου χτίστηκε μεταξύ των ετών 1833-1834, βάσει σχεδίων των αρχιτεκτόνων Joseph Hoffer και Gustav Adolf Lüders.
Το πιο αξιόλογο κτίσμα της Αθήνας του 1834 ανεγέρθηκε για λογαριασμό του Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτιου Δεκόζη-Βούρου (1792-1881), κατοίκου της Βιέννη και κατόπιν της Κωνσταντινούπολης. Ο δραστήριος επιχειρηματίας επέστρεψε στην απελευθερωμένη πατρίδα του με προτεραιότητά του την οικοδόμηση μιας ευρωπαϊκού τύπου οικίας.
Από τα πρώτα δείγματα ενός πρώιμου και λιτού κλασικισμού στην Ελλάδα, το διώροφο αρχοντικό φέρει όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά της κλασικιστικής αθηναϊκής κατασκευής: μαρμάρινη βάση, κεραμωτή στέγη και μπαλκόνι με λεπτοδουλεμένα φουρούσια.
Το 1836, οι βασιλείς Όθων και Αμαλία, επιστρέφοντας από το Μόναχο μετά το γάμο τους, ώσπου να οικοδομηθούν τα οριστικά ανάκτορα τους (η σημερινή Βουλή) στην Αθήνα, εγκαταστάθηκαν στην "Μεγάλη Οικία" Βούρου. Το “Παλιό Παλάτι”, όπως το αποκαλούσαν αργότερα οι Αθηναίοι, στην υπό διαμόρφωση ακόμη κατά την εποχή εκείνη πλατεία Κλαυθμώνος (τότε ονομαζόμενη πλατεία Νομισματοκοπείου) και κοντά στο τείχος Χασεκή, συνενωμένο με τα αρχοντικά Αφθονίδη και Μαστρονικόλα (σήμερα κατεδαφισμένα), φιλοξένησε το βασιλικό ζέυγος έως το 1843.
Σύμφωνα με τον Δανό συγγραφέα Hans Christian Andersen που την επισκέφθηκε το 1841, η οικία δεν διέφερε «από οποιαδήποτε καλοκαιρινή έπαυλη στην Ευρώπη» με μικρά δωμάτια, στα οποία ωστόσο ένιωθες «μια άνετη, φιλική ατμόσφαιρα».
Ανακαινισμένο σήμερα, με αποκατεστημένα σε μεγάλο βαθμό τον διάκοσμο και την διαρρύθμιση της εποχής εκείνης (βάσει μελέτης του αρχιτέκτονα Ιωάννη Τραυλού), η Οικία στεγάζει το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, στο οποίο εκτίθενται, μεταξύ των άλλων, έργα τέχνης και ενθυμήματα της περιόδου της βασιλείας του Όθωνα.