Griechenland:Ερνέστος Τσίλλερ (Αρχιτέκτονας): Unterschied zwischen den Versionen
| (4 dazwischenliegende Versionen desselben Benutzers werden nicht angezeigt) | |||
| Zeile 1: | Zeile 1: | ||
| − | Ο Ernst Ziller (1837-1923) γεννήθηκε στο Serkowitz (σημερινό Radebeul) της Σαξονίας, γόνος μιας οικογένειας με παράδοση στην αρχιτεκτονική και την εργολαβία οικοδομών. Μετά τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δρέσδης (Akademie der Bildenden Künste zu Dresden), πήγε στη Βιέννη, όπου εργάστηκε στο γραφείο του | + | Ο Ernst Ziller (1837 - 1923) γεννήθηκε στο Serkowitz (σημερινό Radebeul) της Σαξονίας, γόνος μιας οικογένειας με παράδοση στην αρχιτεκτονική και την εργολαβία οικοδομών. Μετά τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δρέσδης (Akademie der Bildenden Künste zu Dresden), πήγε στη Βιέννη, όπου εργάστηκε στο γραφείο του ήδη τότε διάσημου Δανού νεοκλασικιστή αρχιτέκτονα Theophil Hansen (1813-1891). |
| − | + | Επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Αθήνα το 1861, συνοδεύοντας τον Hansen στην επίβλεψη την οικοδομή της Ακαδημίας Αθηνών και παράλληλα μελετώντας τα μνημεία της αρχαιοελληνικής και βυζαντινής τέχνης. Μετά από ένα διάστημα σπουδών στην Ιταλική αρχιτεκτονική (1864-1868), ο Ziller επέστρεψε στην Αθήνα, όπου συνέχισε να επιβλέπει την εκτέλεση σχεδίων του Hansen, ενώ από τις αρχές της δεκαετίας του 1870 ξεκίνησε και για τα επόμενα 50 χρόνια συνέχισε τις δικές του εργασίες. | |
| + | |||
| + | Υπολογίζεται ότι σχεδίασε εκατοντάδες κτίρια, κυρίως στην Αθήνα (αλλά και αλλού), τα περισσότερα από τα οποία δεν υπάρχουν πλέον, θύματα της άναρχης οικοδομικής ανάπτυξης του δευτέρου μισού του 20ου αιώνα. Διατηρούνται όμως αρκετά, τα οποία (σε συνδυασμό και με το σωζόμενο αρχείο των σχεδίων του) αποτυπώνουν επαρκώς την εξέλιξη των αρχιτεκτονικών του προσανατολισμών. | ||
| + | |||
| + | Με αφετηρία το [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82 νεοκλασικό] πρότυπο, όπως αυτό εγκλιματίστηκε στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, έκανε ευρηματικούς συνδυασμούς με στοιχεία της Ιταλικής νεοαναγεννησιακής αρχιτεκτονικής παράδοσης, του Γερμανικού μπαρόκ, με νεοβυζαντινές, [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%84%CE%B8%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CF%81%CF%85%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82 νεογοτθικές] και νεορωμανικές επιρροές, ακόμη και με πινελιές [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%91%CF%81_%CE%9D%CE%BF%CF%85%CE%B2%CF%8C_(Art_Nouveau)?uselang=el Art Nouveau], στο πνεύμα ενός ιδιαίτερου [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82 εκλεκτικισμού]. Η επίδρασή του στην ελληνική πρωτεύουσα ήταν εμφανής, σε σημείο δημιουργίας «σχολής σκέψης» και με αποτέλεσμα αυτό που χαρακτηρίζουμε ως η «Αθήνα του Ziller». | ||
Aktuelle Version vom 20. Juli 2016, 13:40 Uhr
Ο Ernst Ziller (1837 - 1923) γεννήθηκε στο Serkowitz (σημερινό Radebeul) της Σαξονίας, γόνος μιας οικογένειας με παράδοση στην αρχιτεκτονική και την εργολαβία οικοδομών. Μετά τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δρέσδης (Akademie der Bildenden Künste zu Dresden), πήγε στη Βιέννη, όπου εργάστηκε στο γραφείο του ήδη τότε διάσημου Δανού νεοκλασικιστή αρχιτέκτονα Theophil Hansen (1813-1891).
Επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Αθήνα το 1861, συνοδεύοντας τον Hansen στην επίβλεψη την οικοδομή της Ακαδημίας Αθηνών και παράλληλα μελετώντας τα μνημεία της αρχαιοελληνικής και βυζαντινής τέχνης. Μετά από ένα διάστημα σπουδών στην Ιταλική αρχιτεκτονική (1864-1868), ο Ziller επέστρεψε στην Αθήνα, όπου συνέχισε να επιβλέπει την εκτέλεση σχεδίων του Hansen, ενώ από τις αρχές της δεκαετίας του 1870 ξεκίνησε και για τα επόμενα 50 χρόνια συνέχισε τις δικές του εργασίες.
Υπολογίζεται ότι σχεδίασε εκατοντάδες κτίρια, κυρίως στην Αθήνα (αλλά και αλλού), τα περισσότερα από τα οποία δεν υπάρχουν πλέον, θύματα της άναρχης οικοδομικής ανάπτυξης του δευτέρου μισού του 20ου αιώνα. Διατηρούνται όμως αρκετά, τα οποία (σε συνδυασμό και με το σωζόμενο αρχείο των σχεδίων του) αποτυπώνουν επαρκώς την εξέλιξη των αρχιτεκτονικών του προσανατολισμών.
Με αφετηρία το νεοκλασικό πρότυπο, όπως αυτό εγκλιματίστηκε στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, έκανε ευρηματικούς συνδυασμούς με στοιχεία της Ιταλικής νεοαναγεννησιακής αρχιτεκτονικής παράδοσης, του Γερμανικού μπαρόκ, με νεοβυζαντινές, νεογοτθικές και νεορωμανικές επιρροές, ακόμη και με πινελιές Art Nouveau, στο πνεύμα ενός ιδιαίτερου εκλεκτικισμού. Η επίδρασή του στην ελληνική πρωτεύουσα ήταν εμφανής, σε σημείο δημιουργίας «σχολής σκέψης» και με αποτέλεσμα αυτό που χαρακτηρίζουμε ως η «Αθήνα του Ziller».
