Griechenland:Ξενοδοχείο «Μπάγκειον»: Unterschied zwischen den Versionen
Aus goethe.de
| Zeile 1: | Zeile 1: | ||
| − | [[Datei:GRIECHENLAND_BAGKEION_1_LK.jpg| | + | [[Datei:GRIECHENLAND_BAGKEION_1_LK.jpg|500px|thumb|left|Ξενοδοχείο «Μπάγκειον». Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] |
| − | |||
| − | [ | + | Ένα από τα δυο κεντρικά ξενοδοχεία της πλατείας Ομονοίας, που εγκαινίασαν μια νέα εποχή για τα αθηναϊκά ξενοδοχεία στα τέλη του 19ου αιώνα, φέρει την αρχιτεκτονική υπογραφή του [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%95%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CF%81_(%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%82)?uselang=el Ερνέστου Τσίλερ (Ernst Ziller)]. |
| − | + | [[Datei:GRIECHENLAND_BAGKEION_2_LK.jpg|500px|thumb|left|Ξενοδοχείο «Μπάγκειον». Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | |
| − | + | Στη θέση της οικίας του πολιτικού και κατά διαστήματα πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη, οικοδομήθηκε το τετραώροφο ξενοδοχείο «Μπάγκειον» (αναφερόμενο επίσης ως «Πάγκειον» και σπανιότερα ως «Φίλιππος Β’»), μεταξύ των ετών 1890-1894, για λογαριασμό του επιχειρηματία Ιωάννη Μπάγκα. | |
| − | + | [[Datei:GRIECHENLAND_BAGKEION_3_LK.jpg|500px|thumb|left|Ξενοδοχείο «Μπάγκειον». Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | |
| − | + | Καινοτομία στο κτίριο, που δεσπόζει στην ανατολική γωνία της διασταύρωσης της οδού Αθηνάς με την πλατεία Ομονοίας, αποτελεί το κεντρικό υαλοσκεπές αίθριο, γύρω από το οποίο αρθρώνονται όλες οι λειτουργίες του ξενοδοχείου. Το νεό αυτό στοιχείο σε συνδυασμό με τους πολυτελείς κοινόχρηστους χώρους, με τους εντυπωσιακούς μπαρόκ καθρέφτες και τις ζωγραφικές διακοσμήσεις των τοίχων (ίχνη των οποίων είναι ορατά ακόμη), αποδίδουν στο κτίριο ιδιαίτερη αίγλη. | |
| − | + | Από αρχιτεκτονικής απόψεως, αποτελεί δείγμα του όψιμου νεοκλασικισμού με εκλεκτικιστικά στοιχεία, των τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα και είναι “διδυμο” με το γειτονικό του ξενοδοχείο “Μέγας Αλέξανδρος”. | |
| − | + | [[Datei:GRIECHENLAND_BAGKEION_4_LK.jpg|500px|thumb|left|Ξενοδοχείο «Μπάγκειον». Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | |
| − | + | Οι ευθύγραμμες επιστέψεις των ανοιγμάτων του πρώτου ορόφου εναλλάσσονται με τις αετωματικές των ανοιγμάτων του δευτέρου (στο «Μέγας Αλέξανδρος» συμβαίνει το αντίθετο), ενώ στα άκρα των ορόφων τα μπαλκόνια είναι καμπύλα και στον πρώτο όροφο πλαισιώνονται με καρυάτιδες. Ο τέταρτος όροφος διακοσμείται με βαθυκόκκινες ορθογώνιες επιφάνειες μεταξύ των ανοιγμάτων, στοιχείο που χαρακτηρίζει ορισμένα από τα κτίρια του Ziller εκείνης της περιόδου (όπως ο «Μέγας Αλέξανδρος», το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο και άλλα). | |
| − | [[Datei:GRIECHENLAND_BAGKEION_5_LK.jpg| | + | [[Datei:GRIECHENLAND_BAGKEION_5_LK.jpg|500px|thumb|left|Ξενοδοχείο «Μπάγκειον». Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] |
| − | + | Το κτίριο δεν λειτουργούσε μόνο ως ξενοδοχείο, αλλά φιλοξενούσε και εμπορικές δραστηριότητες, καθώς διέθετε σειρά καταστημάτων στο ισόγειο και το υπόγειο. Το ομώνυμο ζαχαροπλαστείο, «[σ]το βάθος ενός υπογείου στην Ομόνοια, κάτω από τα καμπυλωτά τόξα ενός μποέμικου ζαχαροπλαστείου που μένει ανοιχτό ως τις 3 το πρωί», όπως σημειώνει ο Μάριος Βαϊάνος, απετέλεσε κατά την περίοδο του μεσοπολέμου ένα από τα πλέον φημισμένα φιλολογικά στέκια της Αθήνας. | |
| − | + | Ανάμεσα στους θαμώνες του, που «παρασύρονται στο αιώνιο όνειρο της ποιήσεως και στα περίεργα σχέδια μελλοντικών πραγμάτων», αναφέρονται οι Κώστας Βάρναλης, Γιάννης Ρίτσος, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Άγγελος Τερζάκης, Ορέστης Λάσκος, Τέλλος Άγρας, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Μυρτιώτισσα (Θεώνη Δρακοπούλου), Άλκης Θρύλος (Ελένη Ουράνη). | |
| − | + | [[Datei:GRIECHENLAND_BAGKEION_6_LK.jpg|500px|thumb|left|Ξενοδοχείο «Μπάγκειον». Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | |
| − | + | Σε αντίθεση με τα περισσότερα ξενοδοχεία της ευρύτερης περιοχής, που παρήκμασαν μεταπολεμικά, το «Μπάγκειον» παρουσίασε αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα. Για ένα διάστημα στην περίοδο ακμής του απέκτησε και παράρτημα σε άλλο κτίριο της πλατείας Ομονοίας, ενώ το κεντρικό κτίριο λειτουργούσε ακόμη τουλάχιστον μέχρι το 1977 (έστω και ως Γ' κατηγορίας πλέον). Ορισμένα από τα εμπορικά καταστήματα του ισογείου λειτουργούν ακόμη. | |
| − | + | Μετά τη διακοπή της λειτουργίας του ξενοδοχείου, οι χώροι του χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς για συνελεύσεις σωματείων, ως κομματικό εκλογικό κέντρο και για άλλους σκοπούς, ενώ στα τέλη του 20ου αιώνα στέγασαν και μια ιδιωτική σχολή (1994-2002). Έκτοτε μεσολάβησε μια περίοδος σιωπής, ώσπου το «Μπάγκειον» απέκτησε ξανά ζωή, πρόσφατα φιλοξενώντας καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στο πλαίσιο της Athens Biennale 2015-2017. | |
| − | + | {{#newBox:}} | |
| + | ==Ιωάννης Μπάγκας (1814-1895)== | ||
| + | Αν και αναφέρεται συχνά σε διάφορα δημοσιεύματα ως Πάγκας, το όνομά του, όπως προκύπτει από όλα τα επίσημα έγγραφα, είναι Ιωάννης Μπάγκας του Μιχαήλ. Γεννημένος το 1814 στην Κορυτσά (τότε υπό οθωμανική κυριαρχία, σήμερα στο αλβανικό έδαφος), μετανάστευσε αρχικά στην Αίγυπτο και κατόπιν στη Ρουμανία, όπου επένδυσε σε εκτεταμένες γεωργικές εκμεταλλεύσεις, συγκεντρώνοντας μεγάλη περιουσία. Το 1882, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και πέθανε το 1895. | ||
| − | + | Ήδη από το 1889, ενώ δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί η οικοδόμηση του ξενοδοχείου «Μέγας Αλέξανδρος», ο Ιωάννης Μπάγκας το δώρισε, προκειμένου να αξιοποιηθεί υπέρ κοινωφελών και εθνωφελών σκοπών, αναθέτοντας τη διαχείριση σε μια Επιτροπή που φέρει το όνομά του (Μπάγκειος Επιτροπή) και η οποία λειτουργεί ακόμη. Με την διαθήκη που συνέταξε το 1895, λίγο προ του θανάτου του, προσέθεσε στη δωρεά του αυτή και όλη την μετά το 1889 αποκτηθείσα περιουσία του, συμπεριλαμβανομένου και του ξενοδοχείου «Μπάγκειον». | |
{{#newBox:}} | {{#newBox:}} | ||
Version vom 24. August 2016, 16:12 Uhr
Ένα από τα δυο κεντρικά ξενοδοχεία της πλατείας Ομονοίας, που εγκαινίασαν μια νέα εποχή για τα αθηναϊκά ξενοδοχεία στα τέλη του 19ου αιώνα, φέρει την αρχιτεκτονική υπογραφή του Ερνέστου Τσίλερ (Ernst Ziller).
Στη θέση της οικίας του πολιτικού και κατά διαστήματα πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη, οικοδομήθηκε το τετραώροφο ξενοδοχείο «Μπάγκειον» (αναφερόμενο επίσης ως «Πάγκειον» και σπανιότερα ως «Φίλιππος Β’»), μεταξύ των ετών 1890-1894, για λογαριασμό του επιχειρηματία Ιωάννη Μπάγκα.
Καινοτομία στο κτίριο, που δεσπόζει στην ανατολική γωνία της διασταύρωσης της οδού Αθηνάς με την πλατεία Ομονοίας, αποτελεί το κεντρικό υαλοσκεπές αίθριο, γύρω από το οποίο αρθρώνονται όλες οι λειτουργίες του ξενοδοχείου. Το νεό αυτό στοιχείο σε συνδυασμό με τους πολυτελείς κοινόχρηστους χώρους, με τους εντυπωσιακούς μπαρόκ καθρέφτες και τις ζωγραφικές διακοσμήσεις των τοίχων (ίχνη των οποίων είναι ορατά ακόμη), αποδίδουν στο κτίριο ιδιαίτερη αίγλη.
Από αρχιτεκτονικής απόψεως, αποτελεί δείγμα του όψιμου νεοκλασικισμού με εκλεκτικιστικά στοιχεία, των τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα και είναι “διδυμο” με το γειτονικό του ξενοδοχείο “Μέγας Αλέξανδρος”.
Οι ευθύγραμμες επιστέψεις των ανοιγμάτων του πρώτου ορόφου εναλλάσσονται με τις αετωματικές των ανοιγμάτων του δευτέρου (στο «Μέγας Αλέξανδρος» συμβαίνει το αντίθετο), ενώ στα άκρα των ορόφων τα μπαλκόνια είναι καμπύλα και στον πρώτο όροφο πλαισιώνονται με καρυάτιδες. Ο τέταρτος όροφος διακοσμείται με βαθυκόκκινες ορθογώνιες επιφάνειες μεταξύ των ανοιγμάτων, στοιχείο που χαρακτηρίζει ορισμένα από τα κτίρια του Ziller εκείνης της περιόδου (όπως ο «Μέγας Αλέξανδρος», το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο και άλλα).
Το κτίριο δεν λειτουργούσε μόνο ως ξενοδοχείο, αλλά φιλοξενούσε και εμπορικές δραστηριότητες, καθώς διέθετε σειρά καταστημάτων στο ισόγειο και το υπόγειο. Το ομώνυμο ζαχαροπλαστείο, «[σ]το βάθος ενός υπογείου στην Ομόνοια, κάτω από τα καμπυλωτά τόξα ενός μποέμικου ζαχαροπλαστείου που μένει ανοιχτό ως τις 3 το πρωί», όπως σημειώνει ο Μάριος Βαϊάνος, απετέλεσε κατά την περίοδο του μεσοπολέμου ένα από τα πλέον φημισμένα φιλολογικά στέκια της Αθήνας.
Ανάμεσα στους θαμώνες του, που «παρασύρονται στο αιώνιο όνειρο της ποιήσεως και στα περίεργα σχέδια μελλοντικών πραγμάτων», αναφέρονται οι Κώστας Βάρναλης, Γιάννης Ρίτσος, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Άγγελος Τερζάκης, Ορέστης Λάσκος, Τέλλος Άγρας, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Μυρτιώτισσα (Θεώνη Δρακοπούλου), Άλκης Θρύλος (Ελένη Ουράνη).
Σε αντίθεση με τα περισσότερα ξενοδοχεία της ευρύτερης περιοχής, που παρήκμασαν μεταπολεμικά, το «Μπάγκειον» παρουσίασε αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα. Για ένα διάστημα στην περίοδο ακμής του απέκτησε και παράρτημα σε άλλο κτίριο της πλατείας Ομονοίας, ενώ το κεντρικό κτίριο λειτουργούσε ακόμη τουλάχιστον μέχρι το 1977 (έστω και ως Γ' κατηγορίας πλέον). Ορισμένα από τα εμπορικά καταστήματα του ισογείου λειτουργούν ακόμη.
Μετά τη διακοπή της λειτουργίας του ξενοδοχείου, οι χώροι του χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς για συνελεύσεις σωματείων, ως κομματικό εκλογικό κέντρο και για άλλους σκοπούς, ενώ στα τέλη του 20ου αιώνα στέγασαν και μια ιδιωτική σχολή (1994-2002). Έκτοτε μεσολάβησε μια περίοδος σιωπής, ώσπου το «Μπάγκειον» απέκτησε ξανά ζωή, πρόσφατα φιλοξενώντας καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στο πλαίσιο της Athens Biennale 2015-2017.
