|
|
| (25 dazwischenliegende Versionen desselben Benutzers werden nicht angezeigt) |
| Zeile 1: |
Zeile 1: |
| − | Το πρόβλημα της ανυπαρξίας μόνιμου κρατικού θεάτρου ήταν αντικείμενο συζητήσεων σε όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα και η τελική λύση που δόθηκε, με την ίδρυση του Εθνικού (τότε Βασιλικού) Θεάτρου, προήλθε κυρίως από πρωτοβουλία του Γεωργίου Α', ο οποίος συνεισέφερε και οικονομικά, ενώ παράλληλα αξιοποιήθηκαν οι προσφορές ευκατάστατων Ελλήνων ομογενών. Το έργο ανατέθηκε στον αρχιτέκτονα Ernst Ziller, ο οποίος το έφερε εις πέρας μεταξύ των ετών 1891-1901.
| + | [[Datei:GRIECHENLAND_THEATRO_1_LK.jpg|500px|thumb|left|Εθνικό Θέατρο. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]{{#newBox:}} |
| | + | {{#Audio:http://lbs.goethe.de/mediawiki/images/7/76/GRIECHENLAND_ARCHITEKTUR_EL_64_POI_10.mp3|Εθνικό Θέατρο (3:00)|[[Datei:GRIECHENLAND_COVER_THEATRO_1_LK.jpg]]||Εθνικό Θέατρο}}{{#newBox:articlebox}} |
| | | | |
| − | Ο Ernst Ziller (Ερνέστος Τσίλλερ, 1837-1923) υπήρξε Γερμανός αρχιτέκτονας που δραστηριοποιήθηκε στην Ελλάδα κατά το δεύτερο μισό του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα.[*] Εκκινώντας από το νεοκλασικό πρότυπο, όπως αυτό εγκλιματίστηκε στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, το συνδύασε ευρηματικά με στοιχεία της Ιταλικής νέο-αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής παράδοσης, με το Γερμανικό μπαρόκ, με νέο-βυζαντινές, νέο-γοτθικές και νέο-ρωμανικές επιρροές, ακόμη και με πινελιές Art Nouveau, στο πνεύμα ενός ιδιαίτερου εκλεκτικισμού, που έδωσε την σφραγίδα του στην ελληνική πρωτεύουσα και επέδρασε ευρύτερα δημιουργώντας «σχολή», με αποτέλεσμα αυτό που χαρακτηρίζουμε ως η «Αθήνα του Ziller».
| + | Το τελευταίο θέατρο που σχεδίασε ο [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%95%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%81?uselang=el Ερνέστος Τσίλερ (Ernst Ziller)], χτίστηκε την περίοδο 1891- 1901. Aκολουθεί εξωτερικά, το πρότυπο της Βιβλιοθήκης του Αδριανού, ως προς την εσωτερική διαμόρφωση δε, την παράδοση των γερμανικών θεάτρων που δίνουν έμφαση στη σκηνή κι όχι τόσο στην αίθουσα. |
| | | | |
| − | Ο Ziller είχε ήδη προηγουμένως σχεδιάσει τα θέατρα της Πάτρας και της Ζακύνθου (που καταστράφηκε στο σεισμό του 1953), καθώς και το Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας (που κατεδαφίστηκε επί δικτατορίας Μεταξά). Στην περίπτωση του Εθνικού Θεάτρου, προσπάθησε να διαχειριστεί την έντονη κλίση και το μικρό μέγεθος ενός προβληματικού οικοπέδου (το οποίο αγοράστηκε πανάκριβα από τον ιδιοκτήτη του, τον γερμανικής καταγωγής αυλικό Νικόλαο Θων), δίνοντας με δεξιοτεχνία μια ευφάνταστη λύση στο μεγαλοπρεπές εκλεκτικιστικό κτίριο, που κινείται ρυθμολογικά στο πνεύμα του Γερμανικού νεομπαρόκ.
| + | [[Datei:GRIECHENLAND_THEATRO_7_CP.jpg|500px|thumb|left|Εθνικό Θέατρο. Φωτογραφία: © Culturplay]] |
| | | | |
| − | Το κτίριο υπέστη ποικίλες διασκευές στη διάρκεια του 20ού αιώνα, στη διάρκεια των οποίων αφαιρέθηκαν τα έξι αρχαία αγάλματα που υπήρχαν αρχικά στη στέψη του. Το 1961-1963 επεκτάθηκε, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Βασίλειου Δούρου (1904-1981), πάντοτε μέσα στο πνεύμα του Ziller, ενώ στις αρχές του 21ου αιώνα πραγματοποιήθηκε μια ακόμη εκτεταμένη ανακαίνισή του.
| + | Δεδομένης της απουσίας μόνιμου κρατικού θεάτρου, ο βασιλιάς Γεώργιος Α' πήρε την πρωτοβουλία να ιδρύσει το Βασιλικό Θέατρο, σήμερα γνωστό ως Εθνικό Θέατρο. Για την κατασκευή του αξιοποιήθηκαν δωρεές ευκατάστατων Ελλήνων του εξωτερικού, όπως η οικογένεια Ράλλη του ομώνυμου εμπορικού οίκου του Λονδίνου, καθώς επίσης και οι τραπεζίτες Ε. Ευγενίδης και Μ. Κοριαλένιος. |
| | | | |
| − | {{#newBox:}}
| + | [[Datei:GRIECHENLAND_THEATRO_6_CP.jpg|500px|thumb|left|Εθνικό Θέατρο. Φωτογραφία: © Culturplay]] |
| − | ==Ernst Ziller==
| |
| − | Ο Ernst Ziller (1837-1923) γεννήθηκε στο Serkowitz (σημερινό Radebeul) της Σαξονίας, γόνος μιας οικογένειας με παράδοση στην αρχιτεκτονική και την εργολαβία οικοδομών. Μετά τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δρέσδης (Akademie der Bildenden Künste zu Dresden), πήγε στη Βιέννη, όπου εργάστηκε στο γραφείο του διάσημου ήδη τότε Δανού νεοκλασικιστή αρχιτέκτονα Theophil Hansen, τον οποίο συνόδευσε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1861, προκειμένου να επιβλέψει την οικοδομή της Ακαδημίας Αθηνών, μελετώντας παράλληλα τα μνημεία της αρχαιοελληνικής και βυζαντινής τέχνης. Μετά από μια διακοπή (1864-1868), κατά τη διάρκεια της οποίας σπούδασε εκ του σύνεγγυς την Ιταλική αρχιτεκτονική, ο Ziller επέστρεψε στην Αθήνα, όπου συνέχισε να επιβλέπει την εκτέλεση σχεδίων του Hansen, ενώ από τις αρχές της δεκαετίας του 1870 ξεκίνησε και τις δικές του εργασίες, οι οποίες συνεχίστηκαν για τα επόμενα 50 χρόνια. Υπολογίζεται ότι ο Ziller σχεδίασε εκατοντάδες κτίρια, κυρίως στην Αθήνα (αλλά και αλλού), τα περισσότερα από τα οποία δεν υπάρχουν πλέον, θύματα της άναρχης οικοδομικής ανάπτυξης του δευτέρου μισού του 20ου αιώνα. Διατηρούνται όμως αρκετά, τα οποία (σε συνδυασμό και με το διασωζόμενο αρχείο των σχεδίων του) αποτυπώνουν επαρκώς την εξέλιξη των αρχιτεκτονικών του προσανατολισμών. Προκειμένου να τιμηθεί η συμβολή του Ziller στην αρχιτεκτονική εξέλιξη της Αθήνας, το όνομά του δόθηκε σε μια πάροδο της οδού Καυταντζόγλου (Πατήσια).
| |
| | | | |
| − | {{#newBox:}} | + | Ο σχεδιασμός του κτιρίου ανατέθηκε στον δημοφιλή και δραστήριο [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%95%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%81?uselang=el Ερνέστο Τσίλερ], ο οποίος προηγουμένως είχε βάλει τη σφραγίδα του στα θέατρα της Πάτρας και της Ζακύνθου (που καταστράφηκε στο σεισμό του 1953), καθώς και στο Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας (που κατεδαφίστηκε επί δικτατορίας Μεταξά). |
| | + | |
| | + | [[Datei:GRIECHENLAND_THEATRO_9_CP.jpg|500px|thumb|left|Εθνικό Θέατρο. Φωτογραφία: © Culturplay]] |
| | + | |
| | + | Για την ανέγερση του νέου θεάτρου επελέγη ένα οικόπεδο μικρών σχετικά διαστάσεων μακριά από το κέντρο της πόλης, το οποίο αγοράστηκε σε υψηλή τιμή από τον γερμανικής καταγωγής αυλικό Νικόλαο Θων, που αργότερα διετέλεσε και διευθυντής του θεάτρου. Ο [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%95%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%81?uselang=el Τσίλερ] έδωσε μια ευφάνταστη λύση στην έντονη κλίση του οικοπέδου, με αποτέλεσμα το μεγαλοπρεπές [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82?uselang=el εκλεκτικιστικό] κτίριο που κινείται στο πνεύμα του γερμανικού [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%8C%CE%BA?uselang=el νεομπαρόκ]. |
| | + | |
| | + | [[Datei:GRIECHENLAND_THEATRO_2_LK.jpg|500px|thumb|left|Εθνικό Θέατρο. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] |
| | + | |
| | + | Τα εγκαίνια του Βασιλικού Θεάτρου πραγματοποιήθηκαν στις 24 Νοεμβρίου 1901, με παραστάσεις: τον μονόλογο από το έργο του Δημήτρη Βερναρδάκη “Μαρία Δοξαπατρή” και δύο ελληνικές μονόπρακτες κωμωδίες, τον “Θάνατο του Περικλέους” του Δημήτριου Κορομηλά και το “Ζητείται υπηρέτης” του Χαράλαμπου ΄Αννινου. |
| | + | |
| | + | Το 1908, το Βασιλικό Θέατρο έκλεισε, ενώ από το 1932, λειτουργεί αδιαλείπτως ως η Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. |
| | + | |
| | + | [[Datei:GRIECHENLAND_THEATRO_4_LK.jpg|500px|thumb|left|Εθνικό Θέατρο. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] |
| | + | |
| | + | Τον 20ό αιώνα το κτίριο υπέστη ποικίλες επεμβάσεις, κατά διάρκεια των οποίων αφαιρέθηκαν τα έξι αρχαία αγάλματα που αρχικά έστεφαν την πρόσοψη του. Την περίοδο 1961-1963, επεκτάθηκε βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Βασίλειου Δούρου (1904-1981), αλλά πάντοτε μέσα στο πνεύμα του [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%95%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%81?uselang=el Τσίλερ], ενώ στις αρχές του 21ου αιώνα πραγματοποιήθηκε μια ακόμη εκτενής ανακαίνισή του. |
| | + | [[Datei:Poi sammlung 02 el IGNORECLICK .jpg|500px|thumb|left|]]{{#newBox:listbox}} |
| | + | ==Νικόλαος Θων (1850 -1906)== |
| | + | Ο Νικόλαος Θων υπήρξε ανώτερος αυλικός και επιμελητής της βασιλικής περιουσίας επί Γεωργίου Α’, ιδιοκτήτης μεταλλείων στις Κυκλάδες και κάτοχος μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα, από τον Βαυαρό Καρλ Θων (Karl Thon), λογιστή και υπασπιστή του βασιλιά [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%8C%CE%B8%CF%89%CE%BD_%CE%91%27_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82?uselang=el Όθωνα], και την Ελληνίδα Μαριγώ Βογιατζή. Είχε στην ιδιοκτησία του την ομώνυμη έπαυλη στους Αμπελοκήπους επί σχεδίων [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%95%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%81?uselang=el Ερνέστου Τσίλερ], το Παλατάκι στο Χαϊδάρι καθώς και το οικόπεδο όπου κατασκευάστηκε το Εθνικό Θέατρο. |
| | + | |
| | + | Συνέβαλε στην χρηματοδότηση της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στα Πευκάκια, όπου βρισκόταν και η αρχική του κατοικία, καθώς και του Αγίου Γεωργίου του Λυκαβηττού. Διετέλεσε διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου κατά τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, μέλος της οργανωτικής επιτροπής των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1906, πρόεδρος του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου και ιδρυτικό μέλος του Ομίλου Ερετών. |
| | ==Ενδεικτική Βιβλιογραφία== | | ==Ενδεικτική Βιβλιογραφία== |
| | Hans Hermann Russack, Deutsche bauen in Athen, Βερολίνο 1942. | | Hans Hermann Russack, Deutsche bauen in Athen, Βερολίνο 1942. |
| Zeile 26: |
Zeile 44: |
| | | | |
| | Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη, Γιώργης Γερόλυμπος, Έρνστ Τσίλλερ 1837-1923: Η τέχνη του κλασικού, Αθήνα 2006. | | Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη, Γιώργης Γερόλυμπος, Έρνστ Τσίλλερ 1837-1923: Η τέχνη του κλασικού, Αθήνα 2006. |
| − | | + | ==Σύνδεσμος== |
| − | {{#newBox:}}
| + | [http://www.n-t.gr/el/nationaltheatre/photos/ Εθνικό Θέατρο] |
| | ==Τοποθεσία== | | ==Τοποθεσία== |
| | <b>Εθνικό Θέατρο</b><br/> | | <b>Εθνικό Θέατρο</b><br/> |
| | Οδός Αγίου Κωνσταντίνου 22<br/> | | Οδός Αγίου Κωνσταντίνου 22<br/> |
| | Αθήνα | | Αθήνα |
