Griechenland:Μέγαρο Δεληγεώργη: Unterschied zwischen den Versionen

Aus goethe.de
Wechseln zu: Navigation, Suche
(Die Seite wurde neu angelegt: „[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_1_LK.jpg|200px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © …“)
 
 
(18 dazwischenliegende Versionen desselben Benutzers werden nicht angezeigt)
Zeile 1: Zeile 1:
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_1_LK.jpg|200px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
+
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_1_LK.jpg|500px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]{{#newBox:}}
Το τριώροφο μέγαρο μεταξύ των οδών Πινδάρου, Ακαδημίας και Κανάρη, οικοδομήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1880, κατά την Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη, ή το αργότερο το 1890, όπως πιθανολογεί ο Κώστας Μπίρης, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ernst Ziller.
+
{{#Audio:http://lbs.goethe.de/mediawiki/images/4/46/GRIECHENLAND_ARCHITEKTUR_EL_64_POI_11.mp3|Μέγαρο Δεληγεώργη (2:58)|[[Datei:GRIECHENLAND_COVER_DELIGEORGI_1_LK.jpg]]||Μέγαρο Δεληγεώργη}}{{#newBox:articlebox}}
  
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_2_LK.jpg|750px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
+
Επιβλητικό έργο της ώριμης περιόδου του [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%95%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%81?uselang=el Ερνέστου Τσίλερ (Ernst Ziller)], το τριώροφο μέγαρο ανεγέρθηκε περί το 1890 για λογαριασμό του πολιτικού και δημοσιογράφου Λεωνίδα Δεληγεώργη, αδελφό του έξι φορές πρωθυπουργού της Ελλάδος, Επαμεινώνδα Δεληγεώργη.
  
Ο Ernst Ziller (Ερνέστος Τσίλλερ, 1837-1923) υπήρξε Γερμανός αρχιτέκτονας που δραστηριοποιήθηκε στην Ελλάδα κατά το δεύτερο μισό του 19ου  και τις αρχές του 20ου αιώνα.[*] Εκκινώντας από το νεοκλασικό πρότυπο, όπως αυτό εγκλιματίστηκε στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, το συνδύασε ευρηματικά με στοιχεία της Ιταλικής νέο-αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής παράδοσης, με το Γερμανικό μπαρόκ, με νέο-βυζαντινές, νέο-γοτθικές και νέο-ρωμανικές επιρροές, ακόμη και με πινελιές Art Nouveau, στο πνεύμα ενός ιδιαίτερου εκλεκτικισμού, που έδωσε την σφραγίδα του στην ελληνική πρωτεύουσα και επέδρασε ευρύτερα δημιουργώντας «σχολή», με αποτέλεσμα αυτό που χαρακτηρίζουμε ως η «Αθήνα του Ziller».
+
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_2_LK.jpg|500px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
  
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_3_LK.jpg|750px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
+
Το μέγαρο άρχισε να χτίζεται την χρονιά που ο Λεωνίδας Δεληγεώργης ανέλαβε το αξίωμα του Υπουργού Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Θεόδωρου Δεληγιάννη, μετά από μια περίοδο αντιδυναστικής δράσης στο πλευρό του αδελφού του, Επαμεινώνδα, μαζί με τον οποίο πρωτοστάτησαν στο κίνημα εναντίον του [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%8C%CE%B8%CF%89%CE%BD_%CE%91%27_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82?uselang=el Όθωνα] και υπέστησαν διώξεις στις αρχές της δεκαετίας του 1860.
  
Το συγκεκριμένο κτίριο της οδού Ακαδημίας ανεγέρθηκε για λογαριασμό του πολιτικού και δημοσιογράφου Λεωνίδα Δεληγεώργη (1840-1928), ο οποίος είχε πρωτοστατήσει στο κίνημα εναντίον του Όθωνα στις αρχές της δεκαετίας του 1860 και είχε υποστεί διώξεις, μαζί με τον αδελφό του Επαμεινώνδα Δεληγιώργη (κατόπιν πρωθυπουργό).  
+
Το οικόπεδο, που φτάνει ως την οδό Πινδάρου, βρισκόταν στην τότε ανερχόμενη περιοχή «βορείως των Ανακτόρων» του [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%8C%CE%B8%CF%89%CE%BD_%CE%91%27_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82?uselang=el Όθωνα], πολύ κοντά στα αρχοντικά σημαντικών οικογενειών της πολιτικής και οικονομικής ζωής της πόλης, που δέσποζαν κατά μήκος της τότε λεωφόρου Κηφισίας.
  
Πρόκειται για ένα δείγμα εκλεκτικιστικού ρυθμού, με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τα τόξα που επιστέφουν τα παράθυρα του πρώτου ορόφου και το εντυπωσιακό υπερυψωμένο πρόπυλο της κυρίας εισόδου, τα οποία αποτελούν νέο-αναγεννησιακό στοιχείο, που ταυτόχρονα υποδηλώνει και μια πρώιμη εκδήλωση του πρωτοεμφανιζόμενου τότε στυλ Art Nouveau. Αντίθετα, ο δεύτερος όροφος κινείται σε μια περισσότερο νεοκλασική γραμμή, με τα απλούστερα υπέρθυρα και τις παραστάδες που πλαισιώνουν τα ανοίγματά του.  
+
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_3_LK.jpg|500px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
  
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_4_LK.jpg|750px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
+
Το κτίριο συνδυάζει με εξαιρετική μαεστρία στοιχεία της αναγέννησης, όπως η μαρμάρινη σκάλα και το εντυπωσιακό πρόπυλο με τα τοξωτά ανοίγματα, με χαρακτηριστικά του [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82?uselang=el νεοκλασικισμού], όπως τα απλούστερα υπέρθυρα και οι παραστάδες που πλαισιώνουν τα ανοίγματα του ορόφου.
  
Μεταπολεμικά στο κτίριο δημιουργήθηκε το «Μικρό Θέατρο Τσέπης», που στέγασε ορισμένες πρωτοποριακές θεατρικές ομάδες (όπως τη «Νέα Σκηνή» του Κωστή Λειβαδέα και το «Πειραματικό Θέατρο» της Μαριέττας Ριάλδη στα πρώτα του βήματα), ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 φιλοξενήθηκε εκεί, για πάνω από τρεις δεκαετίες, η «Ταινιοθήκη της Ελλάδος» και το «Μουσείο Κινηματογράφου». Μετά την πυρκαγιά το 1997 (που προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στον δεύτερο όροφο και το δώμα) το κτίριο αποκαταστάθηκε και ανακαινίστηκε μεταξύ των ετών 2009-2014, από το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων, στο οποίο ανήκει.
+
Στο ισόγειο, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, βρίσκονταν οι χώροι υποδοχής και το γραφείο, στον όροφο τα υπνοδωμάτια, ενώ στο υπόγειο το μαγειρείο, το κελάρι και τα διαμερίσματα του προσωπικού.  
  
{{#newBox:}}
+
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_4_LK.jpg|500px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]]
==Ernst Ziller==
 
Ο Ernst Ziller (1837-1923) γεννήθηκε στο Serkowitz (σημερινό Radebeul) της Σαξονίας, γόνος μιας οικογένειας με παράδοση στην αρχιτεκτονική και την εργολαβία οικοδομών. Μετά τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δρέσδης (Akademie der Bildenden Künste zu Dresden), πήγε στη Βιέννη, όπου εργάστηκε στο γραφείο του διάσημου ήδη τότε Δανού νεοκλασικιστή αρχιτέκτονα Theophil Hansen, τον οποίο συνόδευσε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1861, προκειμένου να επιβλέψει την οικοδομή της Ακαδημίας Αθηνών, μελετώντας παράλληλα τα μνημεία της αρχαιοελληνικής και βυζαντινής τέχνης. Μετά από μια διακοπή (1864-1868), κατά τη διάρκεια της οποίας σπούδασε εκ του σύνεγγυς την Ιταλική αρχιτεκτονική, ο Ziller επέστρεψε στην Αθήνα, όπου συνέχισε να επιβλέπει την εκτέλεση σχεδίων του Hansen, ενώ από τις αρχές της δεκαετίας του 1870 ξεκίνησε και τις δικές του εργασίες, οι οποίες συνεχίστηκαν για τα επόμενα 50 χρόνια. Υπολογίζεται ότι ο Ziller σχεδίασε εκατοντάδες κτίρια, κυρίως στην Αθήνα (αλλά και αλλού), τα περισσότερα από τα οποία δεν υπάρχουν πλέον, θύματα της άναρχης οικοδομικής ανάπτυξης του δευτέρου μισού του 20ου αιώνα. Διατηρούνται όμως αρκετά, τα οποία (σε συνδυασμό και με το διασωζόμενο αρχείο των σχεδίων του) αποτυπώνουν επαρκώς την εξέλιξη των αρχιτεκτονικών του προσανατολισμών. Προκειμένου να τιμηθεί η συμβολή του Ziller στην αρχιτεκτονική εξέλιξη της Αθήνας, το όνομά του δόθηκε σε μια πάροδο της οδού Καυταντζόγλου (Πατήσια).
 
  
{{#newBox:}}
+
Μεταπολεμικά, στο κτίριο εγκαταστάθηκε το «Μικρό Θέατρο Τσέπης», όπου έδρευσαν πρωτοποριακές θεατρικές ομάδες, όπως η «Νέα Σκηνή» του Κωστή Λειβαδέα και το «Πειραματικό Θέατρο» της Μαριέττας Ριάλδη στα πρώτα του βήματα.
 +
 
 +
Το 1963, από τους κληρονόμους του Λεωνίδα Δεληγεώργη, το Μέγαρο πέρασε στο Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων. Από τότε και για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, το κτίριο φιλοξένησε την «Ταινιοθήκη της Ελλάδος» και το «Μουσείο Κινηματογράφου».
 +
 
 +
Κινδύνευσε να κατεδαφιστεί στα χρόνια της Δικτατορίας, όταν το Ταμείο θέλησε να αξιοποιήσει το προνομιακής θέσης οικόπεδό του κτίζοντας γραφεία, όμοια αυτών που κυριαρχούν μέχρι σήμερα επί της οδού Ακαδημίας, πρόθεση που ευτυχώς δεν υλοποιήθηκε. Το κτίριο αποκαταστάθηκε μετά από πυρκαγιά το 1997, που προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στον δεύτερο όροφο και το δώμα, και ανακαινίστηκε μεταξύ των ετών 2009-2014.
 +
[[Datei:Poi sammlung 02 el IGNORECLICK .jpg|500px|thumb|left|]]{{#newBox:listbox}}
 +
==Λεωνίδας Δεληγεώργης (1839-1928)==
 +
Επιχειρηματίας, με μετοχές στα μεταλλεία Λαυρίου, και αργότερα πολιτικός, ο Λεωνίδας Δεληγιώργης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μεσολόγγι. Στα τέλη του 1850, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα.  Πολιτικοποιημένος από τα φοιτητικά του χρόνια στη Νομική Σχολή Αθηνών, διακρίθηκε για την μαχητική αρθρογραφία του κατά του [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%8C%CE%B8%CF%89%CE%BD_%CE%91%27_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82?uselang=el Όθωνα], ενώ θεωρήθηκε ύποπτος για την απόπειρα δολοφονίας της [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1_%CE%91%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82?uselang=el Αμαλίας]. Ενεργότερο ρόλο στην πολιτική σκηνή ανέλαβε μετά τον θάνατο του αδελφού του, του πρωθυπουργού Επαμεινώνδα Δεληγεώργη (1829-1879). Το 1890, ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Εξωτερικών στην κυβέρνηση Θεόδωρου Δεληγιάννη και πέντε χρόνια αργότερα νίκησε στις βουλευτικές εκλογές εναντίον του συνυποψηφίου του, Χαριλάου Τρικούπη. Αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική δράση το 1902 και πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Παρίσι.
 
==Ενδεικτική Βιβλιογραφία==
 
==Ενδεικτική Βιβλιογραφία==
 
Hans Hermann Russack, Deutsche bauen in Athen, Βερολίνο 1942.
 
Hans Hermann Russack, Deutsche bauen in Athen, Βερολίνο 1942.
Zeile 51: Zeile 56:
  
 
Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων, Ετήσια Έκθεση 2012-2013, Αθήνα 2014.
 
Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων, Ετήσια Έκθεση 2012-2013, Αθήνα 2014.
 
 
{{#newBox:}}
 
 
==Τοποθεσία==
 
==Τοποθεσία==
 
<b>Μέγαρο Δεληγεώργη</b><br/>
 
<b>Μέγαρο Δεληγεώργη</b><br/>
 
Oδός Ακαδημίας & Κανάρη 1<br/>
 
Oδός Ακαδημίας & Κανάρη 1<br/>
 
Αθήνα
 
Αθήνα

Aktuelle Version vom 25. Januar 2017, 22:44 Uhr

Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Μέγαρο Δεληγεώργη (2:58)

Μέγαρο Δεληγεώργη (2:58)


fileGRIECHENLAND COVER DELIGEORGI 1 LK.jpg

Επιβλητικό έργο της ώριμης περιόδου του Ερνέστου Τσίλερ (Ernst Ziller), το τριώροφο μέγαρο ανεγέρθηκε περί το 1890 για λογαριασμό του πολιτικού και δημοσιογράφου Λεωνίδα Δεληγεώργη, αδελφό του έξι φορές πρωθυπουργού της Ελλάδος, Επαμεινώνδα Δεληγεώργη.

Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Το μέγαρο άρχισε να χτίζεται την χρονιά που ο Λεωνίδας Δεληγεώργης ανέλαβε το αξίωμα του Υπουργού Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Θεόδωρου Δεληγιάννη, μετά από μια περίοδο αντιδυναστικής δράσης στο πλευρό του αδελφού του, Επαμεινώνδα, μαζί με τον οποίο πρωτοστάτησαν στο κίνημα εναντίον του Όθωνα και υπέστησαν διώξεις στις αρχές της δεκαετίας του 1860.

Το οικόπεδο, που φτάνει ως την οδό Πινδάρου, βρισκόταν στην τότε ανερχόμενη περιοχή «βορείως των Ανακτόρων» του Όθωνα, πολύ κοντά στα αρχοντικά σημαντικών οικογενειών της πολιτικής και οικονομικής ζωής της πόλης, που δέσποζαν κατά μήκος της τότε λεωφόρου Κηφισίας.

Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Το κτίριο συνδυάζει με εξαιρετική μαεστρία στοιχεία της αναγέννησης, όπως η μαρμάρινη σκάλα και το εντυπωσιακό πρόπυλο με τα τοξωτά ανοίγματα, με χαρακτηριστικά του νεοκλασικισμού, όπως τα απλούστερα υπέρθυρα και οι παραστάδες που πλαισιώνουν τα ανοίγματα του ορόφου.

Στο ισόγειο, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, βρίσκονταν οι χώροι υποδοχής και το γραφείο, στον όροφο τα υπνοδωμάτια, ενώ στο υπόγειο το μαγειρείο, το κελάρι και τα διαμερίσματα του προσωπικού.

Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Μεταπολεμικά, στο κτίριο εγκαταστάθηκε το «Μικρό Θέατρο Τσέπης», όπου έδρευσαν πρωτοποριακές θεατρικές ομάδες, όπως η «Νέα Σκηνή» του Κωστή Λειβαδέα και το «Πειραματικό Θέατρο» της Μαριέττας Ριάλδη στα πρώτα του βήματα.

Το 1963, από τους κληρονόμους του Λεωνίδα Δεληγεώργη, το Μέγαρο πέρασε στο Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων. Από τότε και για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, το κτίριο φιλοξένησε την «Ταινιοθήκη της Ελλάδος» και το «Μουσείο Κινηματογράφου».

Κινδύνευσε να κατεδαφιστεί στα χρόνια της Δικτατορίας, όταν το Ταμείο θέλησε να αξιοποιήσει το προνομιακής θέσης οικόπεδό του κτίζοντας γραφεία, όμοια αυτών που κυριαρχούν μέχρι σήμερα επί της οδού Ακαδημίας, πρόθεση που ευτυχώς δεν υλοποιήθηκε. Το κτίριο αποκαταστάθηκε μετά από πυρκαγιά το 1997, που προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στον δεύτερο όροφο και το δώμα, και ανακαινίστηκε μεταξύ των ετών 2009-2014.

Poi sammlung 02 el IGNORECLICK .jpg

Λεωνίδας Δεληγεώργης (1839-1928)

Επιχειρηματίας, με μετοχές στα μεταλλεία Λαυρίου, και αργότερα πολιτικός, ο Λεωνίδας Δεληγιώργης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μεσολόγγι. Στα τέλη του 1850, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Πολιτικοποιημένος από τα φοιτητικά του χρόνια στη Νομική Σχολή Αθηνών, διακρίθηκε για την μαχητική αρθρογραφία του κατά του Όθωνα, ενώ θεωρήθηκε ύποπτος για την απόπειρα δολοφονίας της Αμαλίας. Ενεργότερο ρόλο στην πολιτική σκηνή ανέλαβε μετά τον θάνατο του αδελφού του, του πρωθυπουργού Επαμεινώνδα Δεληγεώργη (1829-1879). Το 1890, ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Εξωτερικών στην κυβέρνηση Θεόδωρου Δεληγιάννη και πέντε χρόνια αργότερα νίκησε στις βουλευτικές εκλογές εναντίον του συνυποψηφίου του, Χαριλάου Τρικούπη. Αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική δράση το 1902 και πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Παρίσι.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Hans Hermann Russack, Deutsche bauen in Athen, Βερολίνο 1942.

«Η Μαριέττα Ριάλδη για το Θέατρο Τσέπης», εφημερίδα Τα Νέα, 29 Αυγούστου 1963.

«Τρεις επίσημες πρώτες στο ‘Μικρό Θέατρο’», εφημερίδα Τα Νέα, 8 Ιανουαρίου 1964.

Άγγελος Τερζάκης, «’Έξω από τα δόντια’ (‘Μικρό Θέατρο’)», εφημερίδα Το Βήμα, 15 Ιανουαρίου 1964.

«Ενθαρρυντικό ξεκίνημα για τους φίλους του καλού κινηματογράφου: προβολές και ταινίες της Ταινιοθήκης της Ελλάδος», εφημερίδα Το Βήμα, 27 Οκτωβρίου 1965.

Ιωάννης Τραυλός, Νεοκλασική αρχιτεκτονική στην Ελλάδα, Αθήνα 1967.

Στέλιος Β. Σκοπελίτης, Νεοκλασικά σπίτια της Αθήνας και του Πειραιά, Αθήνα 2η έκδ. 1981.

Δημήτρης Φιλιππίδης, Η ζωή και το έργο του αρχιτέκτονα Λύσανδρου Καυταντζόγλου (1811-1885), Αθήνα 1995.

Κώστας Η. Μπίρης, Αι Αθήναι από του 19ου εις τον 20ον αιώνα, Αθήνα 3η έκδ. 1996.

«Η Ταινιοθήκη στις φλόγες», εφημερίδα Τα Νέα, 15 Απριλίου 1997.

Friedbert Ficker, Gert Morzinek, Barbara Mazurek, Ernst Ziller: Ein sächsischer Architekt und Bauforscher in Griechenland - Die Familie Ziller, Lindenberg im Allgäu 2003.

Maro Kardamitsi-Adami, Classical Revival: The Architecture of Ernst Ziller 1837–1923, Athens 2006.

Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη, Γιώργης Γερόλυμπος, Έρνστ Τσίλλερ 1837-1923: Η τέχνη του κλασικού, Αθήνα, 2006.

Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων, Ετήσια Έκθεση 2010, Αθήνα 2011.

Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων, Ετήσια Έκθεση 2012-2013, Αθήνα 2014.

Τοποθεσία

Μέγαρο Δεληγεώργη
Oδός Ακαδημίας & Κανάρη 1
Αθήνα