|
|
(3 dazwischenliegende Versionen von einem anderen Benutzer werden nicht angezeigt) |
Zeile 5: |
Zeile 5: |
| [[Datei:GRIECHENLAND_PETITPALAIS_1_KK.jpg|500px|thumb|left|«Petit Palais» (Ιταλική Πρεσβεία). Φωτογραφία: Κ.Κ. © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | | [[Datei:GRIECHENLAND_PETITPALAIS_1_KK.jpg|500px|thumb|left|«Petit Palais» (Ιταλική Πρεσβεία). Φωτογραφία: Κ.Κ. © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] |
| | | |
− | Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της αρχικά ιδιωτικής κατοικίας του επιχειρηματία Ψύχα, δημιουργία της περιόδου ακμής του αθηναϊκού [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82?uselang=el νεοκλασικισμού], αναδεικνύεται το κεντρικό προστώο προς την πλευρά της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας, με την επιβλητική μαρμάρινη είσοδο και τους ιωνικού ρυθμού κίονες. Στον εξώστη κυριαρχούν κίονες με κορινθιακού ρυθμού κιονόκρανα και αετώματα που στέφουν τα ανοίγματα.
| + | Δημιουργία της περιόδου ακμής του αθηναϊκού [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82?uselang=el νεοκλασικισμού], η αρχικά ιδιωτική κατοικία του επιχειρηματία Στέφανου Ψύχα διακρίνεται για το κεντρικό προστώο με την επιβλητική μαρμάρινη είσοδο και τους ιωνικού ρυθμού κίονες. Στον εξώστη κυριαρχούν κίονες με κορινθιακού ρυθμού κιονόκρανα και αετώματα που στέφουν τα ανοίγματα. |
| | | |
| [[Datei:GRIECHENLAND_PETITPALAIS_5_LK.JPG|500px|thumb|left|«Petit Palais» (Ιταλική Πρεσβεία). Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | | [[Datei:GRIECHENLAND_PETITPALAIS_5_LK.JPG|500px|thumb|left|«Petit Palais» (Ιταλική Πρεσβεία). Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] |
| | | |
− | Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία του κτιρίου, καθώς η οικογένεια Ψύχα δεν κατάφερε να το κρατήσει στην ιδιοκτησία της επί μακρόν. Το 1903 αγοράστηκε από τον γιο του βασιλιά Γεώργιου Α’, πρίγκιπα Νικόλαο (1872 - 1938), ο οποίος, αφού προέβη σε ορισμένες μεταρρυθμίσεις βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Αναστάσιου Μεταξά, εγκαταστάθηκε εκεί το 1904, με την ρωσίδα σύζυγό του Μεγάλη Δούκισσα Ελένη Βλαδιμήροβνα (1882-1957), εγγονή του τσάρου Αλέξανδρου Γ’. | + | Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία του κτιρίου, καθώς η οικογένεια Ψύχα δεν κατάφερε να το κρατήσει στην ιδιοκτησία της επί μακρόν. Το 1903, αγοράστηκε από τον γιο του βασιλιά Γεώργιου Α’, πρίγκιπα Νικόλαο (1872 - 1938), ο οποίος, αφού προέβη σε μεταρρυθμίσεις βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Αναστάσιου Μεταξά, εγκαταστάθηκε εκεί το 1904, με την Ρωσίδα σύζυγό του Μεγάλη Δούκισσα Ελένη Βλαδιμήροβνα (1882-1957), εγγονή του τσάρου Αλεξάνδρου Γ’. |
| | | |
| [[Datei:GRIECHENLAND_PETITPALAIS_3_LK.JPG|500px|thumb|left|«Petit Palais» (Ιταλική Πρεσβεία). Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | | [[Datei:GRIECHENLAND_PETITPALAIS_3_LK.JPG|500px|thumb|left|«Petit Palais» (Ιταλική Πρεσβεία). Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] |
| | | |
− | Μετά την έξωση της βασιλικής δυναστείας, το 1923, το μέγαρο νοικιάστηκε προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως παράρτημα του γειτονικού ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία». Μετασκευάστηκε σε μικρό πολυτελές ξενοδοχείο 60 κλινών που διέθετε γήπεδο τένις και το οποίο λειτούργησε έως το 1933 υπό την ονομασία «Petit Palais» («Μικρό Παλάτι»). | + | Μετά την έξωση της βασιλικής δυναστείας το 1923, το μέγαρο ενοικιάστηκε προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως παράρτημα του γειτονικού ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία». Μετασκευάστηκε σε μικρό πολυτελές ξενοδοχείο 60 κλινών με γήπεδο τένις και το οποίο λειτούργησε έως το 1933 υπό την ονομασία «Petit Palais» («Μικρό Παλάτι»). |
| | | |
− | Από το 1933, στέγασε ταυτόχρονα τις πρεσβείες της Νορβηγίας και της Ιταλίας, ενώ το 1953 ολόκληρο το ακίνητο περιήλθε στην ιδιοκτησία του ιταλικού κράτους και μέχρι σήμερα στεγάζει την οικεία και τα γραφεία του Ιταλού Πρέσβη. | + | Από τότε και για ένα διάστημα στέγασε ταυτόχρονα τις πρεσβείες της Νορβηγίας και της Ιταλίας, ενώ από το 1953, ολόκληρο το ακίνητο περιήλθε στην ιδιοκτησία του ιταλικού κράτους και μέχρι σήμερα στεγάζει τα γραφεία και την οικία του Ιταλού Πρέσβη. |
| | | |
| [[Datei:GRIECHENLAND_PETITPALAIS_2_LK.jpg|500px|thumb|left|«Petit Palais» (Ιταλική Πρεσβεία). Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | | [[Datei:GRIECHENLAND_PETITPALAIS_2_LK.jpg|500px|thumb|left|«Petit Palais» (Ιταλική Πρεσβεία). Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] |
| | | |
− | Στο συγκεκριμένο κτίριο, τη νύχτα της 26ης Οκτωβρίου 1940, δύο μόλις μέρες πριν το τελεσίγραφο του Τσιάνο προς την Ελλάδα και σε μια προσπάθεια παραπλάνησης, ο πρέσβης Εμανουέλε Γκράτσι είχε οργανώσει δεξίωση με αφορμή την πρεμιέρα της όπερας «Μαντάμ Μπάτερφλαϊ» του Πουτσίνι και είχε προσκαλέσει τον γιο του δημιουργού.{{#newBox:listbox}} | + | Στο συγκεκριμένο κτίριο, τη νύχτα της 26ης Οκτωβρίου 1940, δύο μόλις μέρες πριν το τελεσίγραφο του Τσιάνο προς την Ελλάδα, ο πρέσβης Εμμανουέλε Γκράτσι, σε μια προσπάθεια παραπλάνησης, είχε οργανώσει δεξίωση με αφορμή την πρεμιέρα της όπερας «Μαντάμ Μπάτερφλαϊ» του Πουτσίνι και είχε προσκαλέσει τον γιο του δημιουργού. |
| + | {{#newBox:listbox}} |
| ==Στέφανος Ψύχας== | | ==Στέφανος Ψύχας== |
− | Ο επιχειρηματίας Στέφανος Ψύχας το 1889 συνέστησε την «Εταιρεία Προεκτάσεως» η οποία ανέλαβε τη χρηματοδότηση της επέκτασης της ατμοκίνητης γραμμής Πειραιάς-Θησείο, ώς την Ομόνοια. Ηταν το πρώτο υπόγειο τμήμα, που θα έφτανε με όρυγμα μήκους 450 μέτρων και σήραγγα 660 μέτρων ως το Μοναστηράκι, για να καταλήξει με σήραγγα 850 μέτρων στην Ομόνοια. Η εταιρεία θα εισέπραττε τα έσοδα από τα εισιτήρια για 55 χρόνια, καταβάλλοντας στο Δημόσιο 37.000 δραχμές ετησίως. Αργότερα η επιχείρηση ζήτησε τροποποίηση της σύμβασης και πέτυχε να επιστρέψει το έργο μαζί με τα δάνεια στο Δημόσιο, το οποίο ανέλαβε και την ηλεκτροκίνηση του δικτύου (1901-3). | + | Ο επιχειρηματίας Στέφανος Ψύχας, το 1889, συνέστησε την «Εταιρεία Προεκτάσεως», η οποία ανέλαβε τη χρηματοδότηση της επέκτασης της ατμοκίνητης γραμμής Πειραιάς-Θησείο, ως την Ομόνοια. Ηταν το πρώτο υπόγειο τμήμα, που θα έφτανε, με όρυγμα μήκους 450 μέτρων και σήραγγα 660 μέτρων, ως το Μοναστηράκι, για να καταλήξει, με σήραγγα 850 μέτρων, στην Ομόνοια. Η εταιρεία θα εισέπραττε τα έσοδα από τα εισιτήρια για 55 χρόνια, καταβάλλοντας στο Δημόσιο 37.000 δραχμές ετησίως. Αργότερα, η επιχείρηση ζήτησε τροποποίηση της σύμβασης και παρέδωσε το έργο, επιστρέφοντας τα δάνεια, στο Δημόσιο, το οποίο ανέλαβε και την ηλεκτροκίνηση του δικτύου (1901-3). |
| ==Ενδεικτική Βιβλιογραφία== | | ==Ενδεικτική Βιβλιογραφία== |
| Ενδεικτικές ανταποκρίσεις από την Πετρούπολη για το γάμο του πρίγκιπα Νικόλαου, στις αθηναϊκές εφημερίδες Εμπρός και Σκρίπ, 17-18 Αυγούστου 1902. | | Ενδεικτικές ανταποκρίσεις από την Πετρούπολη για το γάμο του πρίγκιπα Νικόλαου, στις αθηναϊκές εφημερίδες Εμπρός και Σκρίπ, 17-18 Αυγούστου 1902. |
Ένα από τα ωραιότερα αστικά μέγαρα της εποχής, έργο της ώριμης αρχιτεκτονικής περιόδου του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ (Ernst Ziller), ανεγέρθηκε περί το 1885, κατόπιν παραγγελίας του τραπεζίτη Στέφανου Ψύχα.
Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία του κτιρίου, καθώς η οικογένεια Ψύχα δεν κατάφερε να το κρατήσει στην ιδιοκτησία της επί μακρόν. Το 1903, αγοράστηκε από τον γιο του βασιλιά Γεώργιου Α’, πρίγκιπα Νικόλαο (1872 - 1938), ο οποίος, αφού προέβη σε μεταρρυθμίσεις βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Αναστάσιου Μεταξά, εγκαταστάθηκε εκεί το 1904, με την Ρωσίδα σύζυγό του Μεγάλη Δούκισσα Ελένη Βλαδιμήροβνα (1882-1957), εγγονή του τσάρου Αλεξάνδρου Γ’.
Μετά την έξωση της βασιλικής δυναστείας το 1923, το μέγαρο ενοικιάστηκε προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως παράρτημα του γειτονικού ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία». Μετασκευάστηκε σε μικρό πολυτελές ξενοδοχείο 60 κλινών με γήπεδο τένις και το οποίο λειτούργησε έως το 1933 υπό την ονομασία «Petit Palais» («Μικρό Παλάτι»).
Από τότε και για ένα διάστημα στέγασε ταυτόχρονα τις πρεσβείες της Νορβηγίας και της Ιταλίας, ενώ από το 1953, ολόκληρο το ακίνητο περιήλθε στην ιδιοκτησία του ιταλικού κράτους και μέχρι σήμερα στεγάζει τα γραφεία και την οικία του Ιταλού Πρέσβη.
Στο συγκεκριμένο κτίριο, τη νύχτα της 26ης Οκτωβρίου 1940, δύο μόλις μέρες πριν το τελεσίγραφο του Τσιάνο προς την Ελλάδα, ο πρέσβης Εμμανουέλε Γκράτσι, σε μια προσπάθεια παραπλάνησης, είχε οργανώσει δεξίωση με αφορμή την πρεμιέρα της όπερας «Μαντάμ Μπάτερφλαϊ» του Πουτσίνι και είχε προσκαλέσει τον γιο του δημιουργού.