Griechenland:Μέγαρο Δεληγεώργη: Unterschied zwischen den Versionen
Zeile 1: | Zeile 1: | ||
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_1_LK.jpg|200px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | [[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_1_LK.jpg|200px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | ||
− | Επιβλητικό έργο της ώριμης περιόδου του [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%95%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CF%81_(%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%82)?uselang=el Ernst Ziller], το τριώροφο μέγαρο ανεγέρθηκε | + | Επιβλητικό έργο της ώριμης περιόδου του [[http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%95%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CF%81_(%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%82)?uselang=el Ερνέστου Τσίλερ (Ernst Ziller)], το τριώροφο μέγαρο ανεγέρθηκε περί το 1890 για λογαριασμό του πολιτικού και δημοσιογράφου Λεωνίδα Δεληγεώργη, αδελφό του έξι φορές πρωθυπουργού της Ελλάδος, Επαμεινώνδα Δεληγεώργη. |
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_2_LK.jpg|500px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | [[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_2_LK.jpg|500px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | ||
− | Το | + | Το μέγαρο άρχισε να χτίζεται την χρονιά που ο Λεωνίδας Δεληγεώργης ανέλαβε το αξίωμα του Υπουργού Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Θεόδωρου Δεληγιάννη, μετά από μια περίοδο αντιδυναστικής δράσης στο πλευρό του αδελφού του, Επαμεινώνδα Δεληγεώργη, μαζί με τον οποίο πρωτοστάτησαν στο κίνημα εναντίον του Όθωνα και υπέστησαν διώξεις στις αρχές της δεκαετίας του 1860. |
+ | |||
+ | Το οικόπεδο, που φτάνει ως την οδό Πινδάρου, βρισκόταν στην τότε ανερχόμενη περιοχή «βορείως των Ανακτόρων» του Όθωνα, πολύ κοντά στα αρχοντικά σημαντικών οικογενειών της πολιτικής και οικονομικής ζωής κατά μήκος της τότε λεωφόρου Κηφισίας. | ||
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_3_LK.jpg|500px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | [[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_3_LK.jpg|500px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | ||
− | Το | + | Το κτίριο συνδυάζει με εξαιρετική μαεστρία στοιχεία της αναγέννησης, όπως η μαρμάρινη σκάλα και το εντυπωσιακό πρόπυλο με τα τοξωτά ανοίγματα, με χαρακτηριστικά του νεοκλασικισμού, όπως τα απλούστερα υπέρθυρα και οι παραστάδες που πλαισιώνουν τα ανοίγματά του ορόφου. |
− | + | Στο ισόγειο, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, βρίσκονταν οι χώροι υποδοχής και το γραφείο, στον όροφο τα υπνοδωμάτια και στο υπόγειο το μαγειρείο, το κελάρι και τα διαμερίσματα του προσωπικού. | |
[[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_4_LK.jpg|500px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | [[Datei:GRIECHENLAND_DELIGEORGI_4_LK.jpg|500px|thumb|left|Μέγαρο Δεληγεώργη. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | ||
− | Λίγο έλειψε να κατεδαφιστεί | + | Μεταπολεμικά, στο κτίριο δημιουργήθηκε το «Μικρό Θέατρο Τσέπης», που στέγασε ορισμένες πρωτοποριακές θεατρικές ομάδες, όπως τη «Νέα Σκηνή» του Κωστή Λειβαδέα και το «Πειραματικό Θέατρο» της Μαριέττας Ριάλδη στα πρώτα του βήματα. |
+ | |||
+ | Το 1963 άλλαξε χέρια και από τους κληρονόμους του Λεωνίδα Δεληγεώργη πέρασε στο Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων. Από τότε και για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, το κτίριο φιλοξένησε την «Ταινιοθήκη της Ελλάδος» και το «Μουσείο Κινηματογράφου». | ||
+ | |||
+ | Λίγο έλειψε να κατεδαφιστεί στα χρόνια της Δικτατορίας, όταν το Ταμείο θέλησε να αξιοποιήσει το προνομιακής θέσης οικόπεδό του οικοδομώντας κτίριο γραφείων, αντίστοιχο των υπολοίπων που κυριαρχούν επί της οδού Ακαδημίας, πρόθεση που ευτυχώς δεν υλοποιήθηκε. Μετά από πυρκαγιά που προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στον δεύτερο όροφο και το δώμα το 1997, το κτίριο αποκαταστάθηκε και ανακαινίστηκε μεταξύ των ετών 2009-2014. | ||
+ | |||
+ | {{#newBox:}} | ||
+ | ==Λεωνίδας Δεληγεώργης (1840-1928)== | ||
+ | Επιχειρηματίας με μετοχές στα μεταλλεία Λαυρίου και αργότερα πολιτικός, ο Λεωνίδας Δεληγιώργης γεννήθηκε το 1839 και μεγάλωσε στο Μεσολόγγι. Στα τέλη του 1850 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Πολιτικοποιημένος από τα φοιτητικά του χρόνια στη Νομική Σχολή Αθηνών, διακρίθηκε για την μαχητική αρθρογραφία του κατά του Όθωνα, ενώ θεωρήθηκε ύποπτος για την απόπειρα δολοφονίας της Αμαλίας. Ενεργότερο ρόλο στην πολιτική σκηνή ανέλαβε μετά τον θάνατο του αδελφού του, του πρωθυπουργού Επαμεινώνδα Δεληγεώργη (1829-1879). Το 1890, ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Εξωτερικών στην κυβέρνηση Θεόδωρου Δεληγιάννη και πέντε χρόνια αργότερα πέτυχε μεγάλη νίκη στις βουλευτικές εκλογές εναντίον του συνυποψηφίου του, Χαριλάου Τρικούπη. Αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική δράση το 1902 και πέθανε στο Παρίσι το 1923, όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. | ||
{{#newBox:}} | {{#newBox:}} |
Version vom 24. August 2016, 11:55 Uhr
Επιβλητικό έργο της ώριμης περιόδου του [Ερνέστου Τσίλερ (Ernst Ziller), το τριώροφο μέγαρο ανεγέρθηκε περί το 1890 για λογαριασμό του πολιτικού και δημοσιογράφου Λεωνίδα Δεληγεώργη, αδελφό του έξι φορές πρωθυπουργού της Ελλάδος, Επαμεινώνδα Δεληγεώργη.
Το μέγαρο άρχισε να χτίζεται την χρονιά που ο Λεωνίδας Δεληγεώργης ανέλαβε το αξίωμα του Υπουργού Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Θεόδωρου Δεληγιάννη, μετά από μια περίοδο αντιδυναστικής δράσης στο πλευρό του αδελφού του, Επαμεινώνδα Δεληγεώργη, μαζί με τον οποίο πρωτοστάτησαν στο κίνημα εναντίον του Όθωνα και υπέστησαν διώξεις στις αρχές της δεκαετίας του 1860.
Το οικόπεδο, που φτάνει ως την οδό Πινδάρου, βρισκόταν στην τότε ανερχόμενη περιοχή «βορείως των Ανακτόρων» του Όθωνα, πολύ κοντά στα αρχοντικά σημαντικών οικογενειών της πολιτικής και οικονομικής ζωής κατά μήκος της τότε λεωφόρου Κηφισίας.
Το κτίριο συνδυάζει με εξαιρετική μαεστρία στοιχεία της αναγέννησης, όπως η μαρμάρινη σκάλα και το εντυπωσιακό πρόπυλο με τα τοξωτά ανοίγματα, με χαρακτηριστικά του νεοκλασικισμού, όπως τα απλούστερα υπέρθυρα και οι παραστάδες που πλαισιώνουν τα ανοίγματά του ορόφου.
Στο ισόγειο, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, βρίσκονταν οι χώροι υποδοχής και το γραφείο, στον όροφο τα υπνοδωμάτια και στο υπόγειο το μαγειρείο, το κελάρι και τα διαμερίσματα του προσωπικού.
Μεταπολεμικά, στο κτίριο δημιουργήθηκε το «Μικρό Θέατρο Τσέπης», που στέγασε ορισμένες πρωτοποριακές θεατρικές ομάδες, όπως τη «Νέα Σκηνή» του Κωστή Λειβαδέα και το «Πειραματικό Θέατρο» της Μαριέττας Ριάλδη στα πρώτα του βήματα.
Το 1963 άλλαξε χέρια και από τους κληρονόμους του Λεωνίδα Δεληγεώργη πέρασε στο Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων. Από τότε και για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, το κτίριο φιλοξένησε την «Ταινιοθήκη της Ελλάδος» και το «Μουσείο Κινηματογράφου».
Λίγο έλειψε να κατεδαφιστεί στα χρόνια της Δικτατορίας, όταν το Ταμείο θέλησε να αξιοποιήσει το προνομιακής θέσης οικόπεδό του οικοδομώντας κτίριο γραφείων, αντίστοιχο των υπολοίπων που κυριαρχούν επί της οδού Ακαδημίας, πρόθεση που ευτυχώς δεν υλοποιήθηκε. Μετά από πυρκαγιά που προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στον δεύτερο όροφο και το δώμα το 1997, το κτίριο αποκαταστάθηκε και ανακαινίστηκε μεταξύ των ετών 2009-2014.