Griechenland:Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο: Unterschied zwischen den Versionen
Zeile 5: | Zeile 5: | ||
[[Datei:GRIECHENLAND_DAI_3_LK.jpg|500px|thumb|left|Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | [[Datei:GRIECHENLAND_DAI_3_LK.jpg|500px|thumb|left|Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | ||
− | Το τριώροφο με υπερυψωμένο υπόγειο νεοκλασικό μέγαρο | + | Το τριώροφο με υπερυψωμένο υπόγειο νεοκλασικό μέγαρο οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1887-1888, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%95%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%81?uselang=en Ερνέστου Τσίλερ], στα οποία συνέβαλε και ο τότε διευθυντής του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Wilhelm Dörpfeld. |
− | + | Η ανέγερσή του χρηματοδοτήθηκε από τον ανασκαφέα της Τροίας και των Μυκηνών [[http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BB%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CE%BD?uselang=en Ερρίκου Σλήμαν], με σκοπό τη στέγαση του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, του οποίου το παράρτημα στην Αθήνα είχε ιδρυθεί το 1874. | |
[[Datei:GRIECHENLAND_DAI_4_LK.jpg|500px|thumb|left|Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | [[Datei:GRIECHENLAND_DAI_4_LK.jpg|500px|thumb|left|Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | ||
+ | |||
+ | Η αισθητική του κτιρίου διακρίνεται από μια λιτή αυστηρότητα και ακολουθεί τις αρχές του όψιμου κλασικισμού. | ||
Το κτίριο στηρίζεται σε μαρμάρινη βάση. Οι αετωματικές επιστέψεις των ανοιγμάτων του πρώτου ορόφου εναλλάσσονται με τις ευθύγραμμες των ανοιγμάτων του υπερυψωμένου ισογείου. | Το κτίριο στηρίζεται σε μαρμάρινη βάση. Οι αετωματικές επιστέψεις των ανοιγμάτων του πρώτου ορόφου εναλλάσσονται με τις ευθύγραμμες των ανοιγμάτων του υπερυψωμένου ισογείου. | ||
Zeile 19: | Zeile 21: | ||
[[Datei:GRIECHENLAND_DAI_2_LK.jpg|500px|thumb|left|Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | [[Datei:GRIECHENLAND_DAI_2_LK.jpg|500px|thumb|left|Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Φωτογραφία: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης © Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] | ||
− | + | Το μεγάρο μεταβιβάστηκε από τους κληρονόμους του [http://lbs.goethe.de/mediawiki/index.php/Griechenland:%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BB%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CE%BD Σλήμαν] στην ιδιοκτησία του Γερμανικού κράτους το 1899. | |
Version vom 21. September 2016, 10:56 Uhr
Τρεις σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής που άφησαν την σφραγίδα τους στην αρχιτεκτονική και την αρχαιολογική επιστήμη - οι Ερνέστος Τσίλερ (Ernst Ziller), Βίλελμ Ντέρπφελντ (Wilhelm Dörpfeld) και Ερρίκος Σλήμαν (Heinrich Schliemann) - συνέδεσαν το όνομά τους με τη δημιουργία του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου.
Το τριώροφο με υπερυψωμένο υπόγειο νεοκλασικό μέγαρο οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1887-1888, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ, στα οποία συνέβαλε και ο τότε διευθυντής του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Wilhelm Dörpfeld.
Η ανέγερσή του χρηματοδοτήθηκε από τον ανασκαφέα της Τροίας και των Μυκηνών [Ερρίκου Σλήμαν, με σκοπό τη στέγαση του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, του οποίου το παράρτημα στην Αθήνα είχε ιδρυθεί το 1874.
Η αισθητική του κτιρίου διακρίνεται από μια λιτή αυστηρότητα και ακολουθεί τις αρχές του όψιμου κλασικισμού.
Το κτίριο στηρίζεται σε μαρμάρινη βάση. Οι αετωματικές επιστέψεις των ανοιγμάτων του πρώτου ορόφου εναλλάσσονται με τις ευθύγραμμες των ανοιγμάτων του υπερυψωμένου ισογείου.
Ο δεύτερος όροφος διακοσμείται με βαθυκόκκινες ορθογώνιες επιφάνειες μεταξύ των ανοιγμάτων, στοιχείο που χαρακτηρίζει ορισμένα από τα κτίρια του Τσίλερ εκείνης της περιόδου, όπως τα ξενοδοχεία «Μέγας Αλέξανδρος» και «Μπάγκειον» στην πλατεία Ομονοίας.
Το εσωτερικό του κτιρίου εμπλουτίζεται με πλούσιο ζωγραφικό διάκοσμο που συνάδει με τη λειτουργία του.
Το μεγάρο μεταβιβάστηκε από τους κληρονόμους του Σλήμαν στην ιδιοκτησία του Γερμανικού κράτους το 1899.