Στρατιωτικό Νοσοκομείο («Μακρυγιάννη»)
Το πρώτο Στρατιωτικό Νοσοκομείο των Αθηνών οικοδομήθηκε απέναντι από την οικία του αγωνιστή της Επανάστασης στρατηγού Μακρυγιάννη, στους νότιους πρόποδες της Ακρόπολης, μεταξύ των ετών 1834-1836, βάσει σχεδίων του Γερμανού στρατιωτικού μηχανικού βαρώνου Wilhelm von Weiler, ο οποίος εμπνεύστηκε τη σύνθεσή του από τον Γερμανικό Νεο-Ρομαντισμό (Rundbogenstil).
Το αρχιτεκτονικό αυτό ρεύμα, που έλαβε την ονομασία του από τα τοξωτά ανοίγματα (τα οποία αποτελούσαν ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά του), έκανε την εμφάνισή του στη Γερμανία του 19ου αιώνα, ως μια απάντηση στο νεοκλασικό και το νεογοτθικό στυλ, μέσω μιας επιστροφής σε πρότυπα της ύστερης αρχαιότητας και του πρώιμου ρωμανικού και βυζαντινού μεσαίωνα. Την εποχή που ο Weiler δραστηριοποιήθηκε στην Αθήνα, το κίνημα βρισκόταν στα πρώτα του βήματα, και είναι εμφανείς οι ομοιότητές του Στρατιωτικού Νοσοκομείου στου Μακρυγιάννη με ανάλογα εμβληματικά κτίρια της ίδιας περιόδου, όπως το Πολυτεχνείο της Καρλσρούης (Karlsruhe Polytechnische Schule) που σχεδιάστηκε το 1828 από τον πρωτοπόρο του ρεύματος αυτού Heinrich Hübsch (1795-1863) και η Κρατική Βιβλιοθήκη του Μονάχου (Bayerische Staatsbibliothek) που σχεδιάστηκε το 1831 από τον Friedrich von Gärtner (1791–1847). Έχει ενδιαφέρον ωστόσο ότι αμφότερα, αν και σχεδιάστηκαν νωρίτερα, ανεγέρθηκαν παράλληλα με το κτίριο του Weiler (το μεν μεταξύ των ετών 1833-1835, το δε στο διάστημα 1832-1843).
Ο Weiler ανήκε στην ομάδα των τεχνικών που συνόδευσαν τον Όθωνα και τη Βαυαρική Αντιβασιλεία στην Ελλάδα το 1833 [*], προκειμένου να συμβάλουν στη δημιουργία των βασικών υποδομών που είχε ανάγκη η χώρα, μετά την απελευθέρωσή της. Δεν είναι διαθέσιμα επαρκή βιογραφικά του στοιχεία. Είναι γνωστό πάντως ότι, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του, πέραν του Στρατιωτικού Νοσοκομείου, πραγματοποίησε τοπογραφικές εργασίες στην Αθήνα, ενώ σχεδίασε και το κτίριο του Λοιμοκαθαρτηρίου στη Σύρο, όπου επίσης είναι εμφανής η αρχιτεκτονική άποψη με τα τοξωτά ανοίγματα.
Μετά από έναν αιώνα λειτουργίας ως νοσοκομείο, το κτίριο στου Μακρυγιάννη (ευρύτερα γνωστό και ως «κτίριο Βάιλερ») παραχωρήθηκε το 1930 στη χωροφυλακή και απετέλεσε, μεταξύ των άλλων, πεδίο αιματηρών συγκρούσεων κατά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου 1944.
Το 1977 περιήλθε στο Υπουργείο Πολιτισμού και, αφού αποκαταστάθηκε και στη συνέχεια κινδύνευσε να κατεδαφιστεί, εντάχθηκε τελικώς στον ενιαίο χώρο που στεγάζει το νέο Μουσείο της Ακρόπολης.
