Στρατιωτικό Νοσοκομείο («Μακρυγιάννη»)
Το πρώτο Στρατιωτικό Νοσοκομείο των Αθηνών οικοδομήθηκε στους νότιους πρόποδες της Ακρόπολης, μεταξύ των ετών 1834-1836, βάσει σχεδίων του Γερμανού στρατιωτικού μηχανικού βαρώνου Wilhelm von Weiler, λειτούργησε ως κτίριο χωροφυλακής και σήμερα φιλοξενεί το Κέντρο Μελετών Ακροπόλεως.
Απέναντι από την οικία του στρατηγού Μακρυγιάννη, το πρωτοποριακό κτίριο, γνωστό και ως κτίριο Weiler, ξεχωρίζει για τα τοξωτά ανοίγματά του, τα οποία δίνουν μια αίσθηση βυζαντινής τεχνοτροπίας.
Ο Weiler εμπνεύστηκε τη σύνθεσή του κτιρίου από τον Γερμανικό Νεο-Ρομαντισμό (Rundbogenstil), που έλαβε την ονομασία του από τέτοιου τύπου τοξωτά ανοίγματα, τα οποία αποτελούσαν ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά του. Το αρχιτεκτονικό αυτό ρεύμα έκανε την εμφάνισή του στη Γερμανία του 19ου αιώνα ως απάντηση στο νεοκλασικό και το νεογοτθικό στυλ, μέσω της επιστροφής σε πρότυπα της ύστερης αρχαιότητας και του πρώιμου ρωμανικού και βυζαντινού μεσαίωνα.
Είναι ενδιαφέρον ότι το κτίριο Weiler έχει ομοιότητες με εμβληματικά κτίρια της ίδιας αρχιτεκτονικής άποψης εκείνης περιόδου, όπως το Πολυτεχνείο της Καρλσρούης (Karlsruhe Polytechnische Schule) που σχεδιάστηκε το 1828 από τον πρωτοπόρο του ρεύματος αυτού Heinrich Hübsch (1795-1863) και η Κρατική Βιβλιοθήκη του Μονάχου (Bayerische Staatsbibliothek) που σχεδιάστηκε το 1831 από τον Friedrich von Gärtner (1791–1847), αλλά και με το Λοιμοκαθαρτήριο της Σύρου, έργο επίσης του Weiler, o οποίος ανήκε στην ομάδα των τεχνικών που συνόδευσαν τον Όθωνα στην Ελλάδα.
Έναν αιώνα μετά τη λειτουργία του ως νοσοκομείο, το κτίριο παραχωρήθηκε στη χωροφυλακή κι αποτέλεσε πεδίο αιματηρών συγκρούσεων κατά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου 1944.
Το 1977 περιήλθε στο Υπουργείο Πολιτισμού και, αφού αποκαταστάθηκε και εν συνεχεία κινδύνευσε να κατεδαφιστεί, εντάχθηκε τελικώς στον ενιαίο χώρο που στεγάζει το νέο Μουσείο της Ακρόπολης.
