Μνημείο Alexander Waldkirch
Σε ένα βρέφος μόλις τρεισήμισι μηνών, στον Alexander Waldkirch, που γεννήθηκε την πρωτοχρονιά του 1840, ανήκει το μνημείο που είναι εντοιχισμένο στον ορθόδοξο ναό του Αγίου Λαζάρου, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Δύο οικόσημα κοσμούν το μαρμάρινο μνημείο του βρέφους που απεβίωσε στις 19 Μαρτίου του 1840. Το ένα ανήκε στην οικογένεια του πατέρα του, κόμη Κlemens von Waldkirch (1806-1858), ο οποίος υπηρέτησε ως διπλωματικός επιτετραμμένος (chargé d'affaires) της Βαυαρίας στην Ελλάδα επί της βασιλείας του Όθωνα μεταξύ των ετών 1837-1841. Το δεύτερο ανήκε στην οικογένεια της μητέρας του βαρόνης Mathilde von Magerl.
Ο νεαρός Alexander ήταν το πρώτο παιδί που έχασε η οικογένεια, καθώς στη συνέχεια πέθανε κι άλλο ένα παιδί της, η Amalie Waldkirch, σε ηλικία πέντε ετών (1841–1845), γεγονός όχι ασυνήθιστο σε μια εποχή που η βρεφική και παιδική θνησιμότητα παρέμενε υψηλή.
Ο πατέρας του μικρού Alexander δεν υπηρετούσε απλώς στην αυλή του βασιλιά των Ελλήνων, αλλά είχε ιδιαιτέρως ενεργό ρόλο στην διαχείριση των θεμάτων της χώρας. Μάλιστα, η αντιπολίτευση είχε καταγγείλει ότι ο Βαυαρός διπλωμάτης παρεμβαίνει στις ελληνικές υποθέσεις δίνοντας απευθείας εντολές σε κρατικούς λειτουργούς, γεγονός που αποτελούσε απτή απόδειξη του καθεστώτος της «Βαυαροκρατίας». Ο κόμης Waldkirch είχε αντιδράσει με μηνύσεις, αλλά τα δικαστήρια δεν τον δικαίωσαν.
Ξεχωριστή θέση στην αθηναϊκή κοινωνία είχε και η σύζυγός του, βαρόνη Mathilde von Magerl. Ήταν από τις λίγες συζύγους επιτετραμμένων που διατηρούσε στενότερη σχέση μαζί της η συντηρητική, ως προς την τήρηση των εθιμοτυπικών κανόνων, βασίλισσα Αμαλία, η οποία απέφευγε να αναπτύσσει προσωπικές σχέσεις με πρόσωπα που δεν βρίσκονταν στο στενό περιβάλλον της Αυλής.