Η διαδήλωση της 22ης Ιουλίου 1943

Μια μαρτυρία της μεγαλύτερης διαδήλωσης στην κατεχόμενη Ελλάδα.

Ενόψει της συνθηκολόγησης της Ιταλίας, οι γερμανικές Αρχές κατοχής αποφάσισαν να επεκτείνουν τη βουλγαρική ζώνη κατοχής από τη Θράκη, όπου η βουλγαρική διοίκηση ήταν διαβόητη για τη σκληρότητά της, σε όλη την κεντρική Μακεδονία. Στις 22 Ιουλίου 1943, πραγματοποιήθηκε γενική απεργία και μεγάλη διαδήλωση του ΕΑΜ (Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου) και της ΕΠΟΝ (Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νέων) ενάντια σε αυτή την απόφαση.

Οι διαδηλωτές ξεκίνησαν από την Ομόνοια και κατευθύνθηκαν προς το Σύνταγμα. Ακριβώς στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Ομήρου, στην γωνία της Τράπεζας της Ελλάδος, τους διεμβόλισαν άρματα μάχης και μονάδες του 963ου Συντάγματος Πεζικού της Βέρμαχτ (Wehrmacht). Στο σημείο αυτό σκοτώθηκαν έξι άτομα και τραυματίστηκαν περισσότερα από πενήντα. Σε άλλα σημεία της πόλης (Κολωνάκι, Ψυρρή, Μοναστηράκι) σημειώθηκαν συγκρούσεις με τις ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας, με απώλεια πολλών ανθρώπινων ζωών.

Το σύνολο των νεκρών εκείνης της ημέρας ανήλθε στους 15. Στο σημείο έχει αναρτηθεί εδώ και λίγα χρόνια, με πρωτοβουλία συλλόγων αντιστασιακών, αναμνηστική πλάκα με μερικά από τα ονόματα κάποιων από τους νεκρούς: Παναγιώτα Σταθοπούλου, Κούλα Λίλη (μαθήτριες), Θανάσης Τεριακής, Θωμάς Χατζηθωμάς, Θεωνάς Μαυρομματίδης (φοιτητές).