Μνημείο Friedrich Eduard von Reineck
Η προτομή και η επιτύμβια στήλη με χαραγμένο το οικογενειακό οικόσημο του βαρόνου Friedrich Eduard von Rheineck (Φρειδερίκος Εδουάρδος Ράινεκ, 1796-1854), θυμίζει στους επισκέπτες του Α’ Νεκροταφείου τον γερμανό στρατιωτικό που έσπευσε να συνδράμει υπέρ του αγώνα της ελληνικής ανεξαρτησίας.
Φιλέλληνας, με ενεργό συμμετοχή στον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων, ο βαρόνος Von Rheineck έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Ελλάδα. Καταγόταν από το Eisenach της Θουριγγίας και νέος είχε συμμετάσχει στους Ναπολεοντείους πολέμους, ως αξιωματικός του πρωσικού ιππικού (1813-1815). Σε ηλικία μόλις 26 ετών, ήρθε ως εθελοντής στην επαναστατημένη Ελλάδα και εντάχθηκε στο Σώμα των Φιλελλήνων, οι οποίοι ορκίσθηκαν επί των ξιφών τους «να νικήσουν ή να πεθάνουν».
Τον Ιούλιο του 1822, ο βαρόνος Von Rheineck έλαβε μέρος στην μάχη του Πέτα, κατά την οποία βρήκαν το θάνατο οι περισσότεροι ξένοι εθελοντές (μεταξύ των οποίων αρκετοί Γερμανοί), συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής τους, υποστράτηγου του Βυρτεμβεργιανού στρατού κόμη Καρόλου Νόρμαν (Karl von Normann-Ehrenfels, 1784-1822).
Κατόπιν, συμμετείχε στην υπεράσπιση του Μεσολογγίου και σε άλλες μάχες του Αγώνα, ενώ το 1828 στάλθηκε στην Κρήτη, ως απεσταλμένος του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, προκειμένου να διευθύνει τις εκεί επιχειρήσεις.
Μετά το πέρας της Επανάστασης παρέμεινε στην απελευθερωμένη Ελλάδα και έφθασε στο βαθμό του υποστρατήγου του Ελληνικού Στρατού, ενώ μεταξύ των ετών 1832-1840 διετέλεσε διοικητής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων. Νυμφεύθηκε την αδελφή του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου Ευφροσύνη (1800-1885).
Πέθανε στην Αθήνα στις 26 Οκτωβρίου 1854 (7 Νοεμβρίου ν.η.), σε ηλικία 58 ετών και κηδεύτηκε με τιμές στρατηγού. Σε δημοσιεύματα του αθηναϊκού τύπου χαιρετίστηκε ως ανήκων «εις την ένδοξον φιλέλληνα φάλλαγα των αοιδίμων εκείνων ανδρών, του Βύρωνος, Άστιγγος, Νόρμαν, Σανταρόσα, Βαλέστα, Μάυερ» οι οποίοι «ακούσαντες το πολεμιστήριον του ελληνικού έθνους σάλπισμα» έσπευσαν «ως βοηθοί γενναίοι» στον Αγώνα, στον οποίο ο Ράινεκ υπηρέτησε «μετά ζήλου και ακολουθών αρχάς μετριότητος [: μετριοπάθειας] και φρονήσεως».
Ο γιός του Αριστείδης Ράινεκ (1834-1913) υπηρέτησε στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και το 1897 συμμετείχε, ως διοικητής ναυτικής μοίρας, στην απόβαση του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην επαναστατημένη Κρήτη.
