To μνήμα του Γερμανού φιλέλληνα γιατρού των αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, Ερρίκου Τράιμπερ (Heinrich Aloisius Treiber, 1797-1882)), βρίσκεται στο Α΄Νεκροταφείο της Αθήνας.
Μεταξύ των πρώτων που έσπευσαν να συνδράμουν στον αγώνα της ελληνικής ανεξαρτησίας, ο Ερρίκος Τράιμπερ προσέφερε σημαντικό έργο στην οργάνωση των υπηρεσιών υγείας, κυρίως στον στρατό, του νέου ελληνικού κράτους.
Γεννήθηκε στο Μάινινγκεν (Meiningen) της Θουριγγίας, πρωτεύουσα τότε του Δουκάτου Ζάξεν-Μάινινγκεν (Sachsen-Meiningen). Αφού σπούδασε ιατρική στα πανεπιστήμια της Ιένης, του Μονάχου και του Βούρτσμπουργκ (Würtzburg), ειδικεύθηκε στη χειρουργική στο Παρίσι, κοντά στον γιατρό του Ναπολέοντα, Ζαν-Νικολά Κορβιζάρ (Jean-Nicolas Corvisart).
Πληροφορούμενος την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης, ξεκίνησε, σε ηλικία εικοσιπέντε ετών, μαζί με άλλους ενθουσιώδεις νέους και, μέσω Ιταλίας, έφθασε στην Ελλάδα, όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του. Το 1822, έλαβε μέρος στη μάχη του Πέτα, όπου σκοτώθηκε το άνθος των φιλελλήνων εθελοντών. Το 1824, βρέθηκε στο Μεσολόγγι στο πλευρό του λόρδου Βύρωνα και το 1827, ήταν παρών στη μάχη του Φαλήρου, όπου προσπάθησε μάταια να σώσει τον τραυματισμένο αρχιστράτηγο Καραϊσκάκη.
Το 1828, ανέλαβε τη διεύθυνση του Στρατιωτικού Νοσοκομείου της Ακροναυπλίας και, τρία χρόνια αργότερα, συνέταξε τη νεκροψία του δολοφονημένου Καποδίστρια. Επί βασιλείας του Όθωνα, οργάνωσε και διηύθυνε την Υγειονομική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού και τη Στρατιωτική Φαρμακαποθήκη, ενώ παράλληλα ανέλαβε την διδασκαλία της χειρουργικής στο νεοσύστατο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εξαίρονται οι άοκνες προσπάθειές του να αντιμετωπίσει την επιδημία χολέρας του 1854. Αποστρατεύθηκε το 1864, με τον βαθμό του Ανωτέρου Γενικού Αρχιάτρου.
Πέθανε στην Αθήνα στις 13 Απριλίου 1882 (25 Απριλίου ν.η.), σε ηλικία 85 ετών. Η κηδεία του έγινε με τιμές στρατηγού και την παρακολούθησαν υπουργοί και βουλευτές, διπλωμάτες, παλαιοί συμπολεμιστές του, τα μέλη της ιατρικής κοινότητας και πλήθος κόσμου, ενώ επικήδειους εκφώνησαν ο αρχίατρος Περικλής Σούτσος και ο εκδότης της εφημερίδας Αιών, Τιμολέων Φιλήμων.
Σε δημοσιεύματα του αθηναϊκού τύπου χαιρετίστηκε ως «εις των Γερμανών φιλελλήνων, οίτινες ενθουσιώδεις κατήλθον εις Ελλάδα και ηγωνίσθησαν υπέρ της απελευθερώσεως αυτής, κατά τον ιερόν Αγώνα», παραμένοντας κατόπιν στην Ελλάδα, την οποία «αείποτε υπηρέτησε και ηγάπησεν ως άλλην πατρίδα». Λίγο αργότερα, στον τάφο του στήθηκε η προτομή του από «Έλληνες αξιωματικούς ευγνωμονούντες», ενώ το όνομά του δόθηκε σε μια οδό της Αθήνας.
