Ένα μοναδικό μνημείο του Μπάουχαους (Bauhaus), η Ευαγγελική Εκκλησία του Χριστού, που εξυπηρετεί τις θρησκευτικές ανάγκες της γερμανόφωνης λουθηρανικής κοινότητας της Αθήνας, χτίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1930.
«Σκαρφαλωμένος» στους πρόποδες του Λυκαβηττού, στο τέρμα σχεδόν της οδού Σίνα, ο μονόκλιτος ναός ξεχωρίζει για το κυβιστικό του κωδωνοστάσιο, αλλά οι περισσότεροι διαβάτες δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη του. Άρχισε να χτίζεται το 1931, κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, και εγκαινιάστηκε την 1η Απριλίου του 1934, όταν πλέον ο Χίτλερ είχε ανεβεί στην εξουσία.
Το οικοδόμημα αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα του αρχιτεκτονικού ρεύματος της Νέας Αντικειμενικότητας (Neue Sachlichkeit), που συνδυάζεται εδώ με την μοντερνιστική τεχνοτροπία του Μπάουχαους. Βασικά χαρακτηριστικά αυτών των συγγενών κινημάτων, που άνθισαν στην Ευρώπη του μεσοπολέμου με επίκεντρο την Γερμανία, είναι οι αδρές γεωμετρικές μορφές, με καθαρές γραμμές και χωρίς στολίδια. Στοιχεία τα οποία διακρίνει κάποιος όχι μόνο στην όψη του κτιρίου, αλλά και εσωτερικά: στον άμβωνα, τα στασίδια, τα φωτιστικά, τα παράθυρα.
Αξίζει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο μεγάλων διαστάσεων βιτρώ που βρίσκεται στο βάθος του ναού, πίσω από τον άμβωνα. Απεικονίζει σκηνές από τη ζωή του Χριστού και του Αποστόλου Παύλου, καθώς και την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα και συγκεκριμένα στον Άρειο Πάγο. Δημιουργία του 1933, το βιτρώ συνδυάζει εξπρεσιονιστική γραφή και στοιχεία Αρ Νουβό (Art Nouveau). Φέρει δε, την υπογραφή του εικονογράφου και συγγραφέα Βάλτερ φον Ρούκτεσελ (Walter von Rückteschell, 1882-1941), του οποίου το πλούσιο έργο περιλαμβάνει το μνημείο για την Ανατολική Αφρική στο Αμβούργο, καθώς και κομψοτεχνήματα σε εκκλησίες της Γερμανίας, ανάμεσά τους η Φρίντενσκίρχε (Friedenskirche, 1885) του Αμβούργου και ο Άγιος Παύλος της πόλης Ζοστ (Soest) της Ρηνανίας-Βεστφαλίας.
