Μνημείο Klara von Saporta
Λιτό και με επιτύμβιο επίγραμμα σε αρχαϊκό ύφος είναι το ταφικό μνημείο της Κλάρα Σαπόρτα, της συζύγου του υπασπιστή του έφηβου Όθωνα, Φρειδερίκου Σαπόρτα, η οποία πέθανε στη γέννα σε ηλικία 31 ετών.
Στην μία όψη του αρχαιοπρεπούς μνήματος της κόμισσας Klara von Saporta (Κλάρα Σαπόρτα, 1804 - 1835) είναι γραμμένο το όνομά της στα γαλλικά - «LA COMTESSE CLAIRE DESAPORTA, NEE DE STETTEN, NEE LE 1er FEVRIER 1804 A ULM, MORTE A ATHENES LE 28 DECEMBER 1835».
Στην άλλη όψη του μνήματος, με συνεχή γραφή σε αρχαϊκό ύφος, βρίσκεται το επιτύμβιο επίγραμμα «ΕΥΔΟΙΣ ΕΛΑΦΡΟΝ ΤΗΙΔ ΥΠΝΟΝ ΣΕΜΝΗ ΓΥΝΑΙ, ΤΕΚΝΩΝ ΑΡΙΣΤΗ ΜΗΤΕΡ, ΟΡΦΑΝΩΝ ΤΡΟΦΕ» («Ας κοιμηθείς εδώ ελαφρό ύπνο, αξιοσέβαστη γυναίκα, αρίστη μητέρα των τέκνων (σου), που έτρεφες τα ορφανά»).
Και βεβαίως δεν λείπουν τα οικόσημα των Saporta (αριστερά) και των Stetten (δεξιά).
Γεννημένη το 1804 στις όχθες του Δούναβη, στην πόλη Ulm της Βυρτεμβέργης (που τότε υπαγόταν στην Βαυαρία), η κόμισσα Κλάρα Σαπόρτα ήταν κόρη του βαρώνου Marcus von Stetten και της Euphrosyne Schad von Mittelbiberach, και σύζυγος, από το 1824, του κόμη Friedrich Karl von Saporta (Φρειδερίκος Σαπόρτα, 1794-1853).
Ο κόμης Saporta είχε καταταγεί σε νεαρή ηλικία στον Βαυαρικό στρατό και είχε συμμετάσχει στην εκστρατεία του 1813-1814 κατά του Ναπολέοντα. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε υπασπιστής του έφηβου πρίγκιπα Όθωνα στην αυλή του Μονάχου και, όταν εκείνος επελέγη ως βασιλιάς του νεοσύστατου Ελληνικού Βασιλείου, τον ακολούθησε, συνοδευόμενος από την σύζυγό και τα δύο ανήλικα παιδιά τους, στο ιστορικό εκείνο ταξίδι της βρετανικής φρεγάτας «Madagascar», που τους έφερε στον λιμένα του Ναυπλίου, τον Ιανουάριο του 1833.
Ωστόσο, η νέα περίοδος της ζωής τους δεν έφερε τύχη στα μέλη της οικογένειας Saporta. Τα μεθεπόμενα Χριστούγεννα, η Κλάρα άφησε την τελευταία της πνοή εξαιτίας ενός πρόωρου τοκετού. Ο θάνατος της προκάλεσε συγκίνηση στην ελληνική πρωτεύουσα και στα δημοσιεύματα του αθηναϊκού τύπου γινόταν αναφορά στα «σπάνια προτερήματα και την φρόνιμον φιλοστοργίαν της αξιολόγου ταύτης γυναικός», υπογραμμίζοντας και την καλή σχέση που είχε αναπτύξει με τους Έλληνες. Την κηδεία της παρακολούθησαν οι αυλικοί, τα μέλη της κυβέρνησης, σύσσωμο το διπλωματικό σώμα και πλήθος κόσμου.
Έναν χρόνο μετά τον θάνατο της κόμισσας, πέθανε στο Μόναχο και ο εννιάχρονος γιος της, Ludwig, από επιδημία χολέρας. Προς τιμήν του, ο κόμης του πρόσθεσε μια πλάκα τον τάφο της συζύγου του, στην οποία αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι την ίδια ημέρα και από το ίδιο αίτιο πέθανε και ο υπασπιστής του Όθωνα, αρχιστράτηγος Μαυρομιχάλης: «ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΔΕ Ο ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ ΑΥΤΗΣ ΥΙΟΣ ΥΠΟ ΧΟΛΕΡΑΣ ΕΝΝΕΑ[Ε]ΤΗΣ ΕΤΕΛΕΥΤΗΣΕΝ ΕΝ ΜΟΝΑΧΩ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ / 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΕΝ ΕΤΕΙ 1836, ΗΜΕΡΑ ΚΑΘ’ ΗΝ ΕΝΤΑΦΙΑΖΕΤΟ ΕΚΕΙ Ο ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΥΠΑΣΠΙΣΤΗΣ, Ο ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΚΑΤΣΑΚΟΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ».
