H πρώτη πολυκατοικία της Αθήνας, της οποίας σήμερα σώζεται μόνο μία από τις δύο πτέρυγες, οικοδομήθηκε το 1893 βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ (Ernst Ziller).
Το επιβλητικό τετραώροφο μέγαρο, ιδιοκτησία του τραπεζίτη και πολιτικού Ιωάννη Πεσμαζόγλου, χτίστηκε με την προοπτική τα πολυτελή διαμερίσματά του να ενοικιάζονται προσωρινά σε επισκέπτες από το εξωτερικό.
Το εσωτερικό του περιλάμβανε ευρύχωρα διαμερίσματα με μεγάλους διαδρόμους, ύψους έως και τεσσεράμισι μέτρων. Ενώ στην κατασκευή του αξιοποιήθηκε η τεχνολογία αιχμής της εποχής, όπως ανελκυστήρες και κεντρική θέρμανση, αλλά και στοιχεία που συνήθιζε να χρησιμοποιεί ο Τσίλερ, όπως κίονες από χυτοσίδηρο.
Η εξωτερική μορφή του κτιρίου δεν διαθέτει πλούσια διακόσμηση, παρόλο που ακολουθεί τα πρότυπα των πολυκατοικιών εκλεκτικιστικού ρυθμού που κυριαρχούσαν τότε στην Ευρώπη.
Αξιοσημείωτο είναι ότι με το κτίριο αυτό και με τα σύγχρονά του, το Νέο Αρσάκειο επί της οδού Σταδίου και το Μέγαρο Σλήμαν-Μελά στην οδό Πανεπιστημίου, ο Τσίλερ εισήγαγε την μεγάλη κλίμακα οικοδομών «εκμετάλλευσης» στην Αθήνα του 1900.
Η δυτική πτέρυγα του μεγάρου κατεδαφίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και έτσι χάθηκε το τμήμα εκείνο που ξεχώριζε από το συνολικό οικοδόμημα: η εξαγωνική φολιδωτή κωνική στέγη, που δημιουργούσε την εντύπωση πύργου στη γωνία της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας και Ηρώδου Αττικού.
Επιβιώνει, ωστόσο, η ανατολική πτέρυγα ως αυτοτελής πολυκατοικία, η οποία φιλοξένησε, μεταξύ άλλων, το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών στα πρώτα του βήματα, ενώ σήμερα στεγάζει την Αυστριακή Πρεσβεία.
