Μέγαρο Δεληγεώργη
Το τριώροφο μέγαρο μεταξύ των οδών Πινδάρου, Ακαδημίας και Κανάρη, οικοδομήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1880, κατά την Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη, ή το αργότερο το 1890, όπως πιθανολογεί ο Κώστας Μπίρης, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ernst Ziller.
Ο Ernst Ziller (Ερνέστος Τσίλλερ, 1837-1923) υπήρξε Γερμανός αρχιτέκτονας που δραστηριοποιήθηκε στην Ελλάδα κατά το δεύτερο μισό του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα.[*] Εκκινώντας από το νεοκλασικό πρότυπο, όπως αυτό εγκλιματίστηκε στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, το συνδύασε ευρηματικά με στοιχεία της Ιταλικής νέο-αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής παράδοσης, με το Γερμανικό μπαρόκ, με νέο-βυζαντινές, νέο-γοτθικές και νέο-ρωμανικές επιρροές, ακόμη και με πινελιές Art Nouveau, στο πνεύμα ενός ιδιαίτερου εκλεκτικισμού, που έδωσε την σφραγίδα του στην ελληνική πρωτεύουσα και επέδρασε ευρύτερα δημιουργώντας «σχολή», με αποτέλεσμα αυτό που χαρακτηρίζουμε ως η «Αθήνα του Ziller».
Το συγκεκριμένο κτίριο της οδού Ακαδημίας ανεγέρθηκε για λογαριασμό του πολιτικού και δημοσιογράφου Λεωνίδα Δεληγεώργη (1840-1928), ο οποίος είχε πρωτοστατήσει στο κίνημα εναντίον του Όθωνα στις αρχές της δεκαετίας του 1860 και είχε υποστεί διώξεις, μαζί με τον αδελφό του Επαμεινώνδα Δεληγιώργη (κατόπιν πρωθυπουργό).
Πρόκειται για ένα δείγμα εκλεκτικιστικού ρυθμού, με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τα τόξα που επιστέφουν τα παράθυρα του πρώτου ορόφου και το εντυπωσιακό υπερυψωμένο πρόπυλο της κυρίας εισόδου, τα οποία αποτελούν νέο-αναγεννησιακό στοιχείο, που ταυτόχρονα υποδηλώνει και μια πρώιμη εκδήλωση του πρωτοεμφανιζόμενου τότε στυλ Art Nouveau. Αντίθετα, ο δεύτερος όροφος κινείται σε μια περισσότερο νεοκλασική γραμμή, με τα απλούστερα υπέρθυρα και τις παραστάδες που πλαισιώνουν τα ανοίγματά του.
Μεταπολεμικά στο κτίριο δημιουργήθηκε το «Μικρό Θέατρο Τσέπης», που στέγασε ορισμένες πρωτοποριακές θεατρικές ομάδες (όπως τη «Νέα Σκηνή» του Κωστή Λειβαδέα και το «Πειραματικό Θέατρο» της Μαριέττας Ριάλδη στα πρώτα του βήματα), ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 φιλοξενήθηκε εκεί, για πάνω από τρεις δεκαετίες, η «Ταινιοθήκη της Ελλάδος» και το «Μουσείο Κινηματογράφου». Μετά την πυρκαγιά το 1997 (που προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στον δεύτερο όροφο και το δώμα) το κτίριο αποκαταστάθηκε και ανακαινίστηκε μεταξύ των ετών 2009-2014, από το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων, στο οποίο ανήκει.
