Μέγαρο Δεληγεώργη
Επιβλητικό έργο της ώριμης περιόδου του Ernst Ziller, το τριώροφο μέγαρο ανεγέρθηκε, πιθανότατα το 1890, για λογαριασμό του πολιτικού και δημοσιογράφου Λεωνίδα Δεληγεώργη (1840-1928), αδελφό του έξι φορές πρωθυπουργού της Ελλάδος, Επαμεινώνδα Δεληγεώργη (1829-1879).
Το κτίριο συνδυάζει με εξαιρετική μαεστρία στοιχεία της αναγέννησης, όπως η μαρμάρινη σκάλα και το εντυπωσιακό πρόπυλο με τα τοξωτά ανοίγματα, με χαρακτηριστικά του νεοκλασικισμού, όπως τα απλούστερα υπέρθυρα και οι παραστάδες που πλαισιώνουν τα ανοίγματά του ορόφου. Στο ισόγειο, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, βρίσκονταν οι χώροι υποδοχής και το γραφείο, στον όροφο τα υπνοδωμάτια και στο υπόγειο το μαγειρείο, το κελάρι και τα διαμερίσματα του προσωπικού.
Το μέγαρο χρησίμευσε αρχικά ως οικία των αδελφών Δεληγεώργη, οι οποίοι μαζί πρωτοστάτησαν στο κίνημα εναντίον του Όθωνα και υπέστησαν διώξεις στις αρχές της δεκαετίας του 1860.
Μεταπολεμικά, στο κτίριο δημιουργήθηκε το «Μικρό Θέατρο Τσέπης», που στέγασε ορισμένες πρωτοποριακές θεατρικές ομάδες, όπως τη «Νέα Σκηνή» του Κωστή Λειβαδέα και το «Πειραματικό Θέατρο» της Μαριέττας Ριάλδη στα πρώτα του βήματα. Το 1963 άλλαξε χέρια και από τους κληρονόμους του Λεωνίδα Δεληγεώργη πέρασε στο Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων. Από τότε και για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, το κτίριο φιλοξένησε την «Ταινιοθήκη της Ελλάδος» και το «Μουσείο Κινηματογράφου».
Λίγο έλειψε να κατεδαφιστεί το Μέγαρο Δεληγεώργη στα χρόνια της Δικτατορίας, όταν το Ταμείο θέλησε να αξιοποιήσει το προνομιακής θέσης οικόπεδο, οικοδομώντας στη θέση του Μεγάρου κτίριο γραφείων, αντίστοιχο των υπολοίπων που κυριαρχούν επί της οδού Ακαδημίας, πρόθεση που ευτυχώς δεν υλοποιήθηκε. Μετά από πυρκαγιά που προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στον δεύτερο όροφο και το δώμα το 1997, το κτίριο αποκαταστάθηκε και ανακαινίστηκε μεταξύ των ετών 2009-2014.
